"οτι και εσύ" απάντησε και εγώ σηκώθηκα για να φυγω καπώς όμως με τράβηξε πάλι πίσω ώστε να ξαπλώνω.
"εχεις πρόβλημα ετσι;" του είπα και ξανα έκανα να σηκώθω. τουλαχιστον να είμαι καθιστή.
"ναι εχω ενα ειμαι πολυ ερωτευμενος μαζί σου και ούτε λες να το καταλαβεις! ουτε καν σου εχει περασει απο το μυαλό ότι εχω ξεπερασει τον επαγγελματισμό και πως απλα ειμαι υπερπροστατευτικος μαζι σου επειδη πολύ απλά Σαγαπώ πραγματικά!! θές να συμπεριφέρομαι πως όλα ειναι χαλαρά και ρόδινα θα το κάνω! όμως δεν είναι ετσι τα πράγματα στη ζωη Ιόλη" είπε εκείνος και εγώ είχα μείνει στηλη αλατος αυτο δεν το περιμενα...
Ναι πως και δεν το σκέφτηκα νωρίτερα... Ένα πράγμα ήξερα καλά ο Τζέικ ξέρει να χειρίζεται τα πάντα τέλεια.. ακόμα και μένα. αυτό όμως που δεν έχει καταλάβει είναι πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα, που τα αντιλαμβάνομαι. Έτσι είναι! όταν ξαφνικά απο τα σύννεφα που πετάς προσγειώνεσαι στη πραγματικότητα βλέπεις πιο καθαρά πως αυτό που πίστευες ότι υπήρχε ήταν απλά αέρας... ένα τίποτα.
Χρειάζεται πολύ αγάπη ή πολύ στεναχώρια για να αλλάξει ένα άτομο λένε.. κι όμως και η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά...
Και αυτό που προσπαθεί ξεκάθαρα τώρα είναι να με κάνει να σκεφτόμαι μόνο εκείνον ώστε να μην ψάξω τίποτα παραπάνω.. τη δουλειά του κάνει όπως πάντα.
"Μάλιστα" κατάφερα να απάντησω.. όμως δεν ήξερα τι ήταν αυτό που στ'αλήθεια ήθελα να πω.
"Ιόλη.. Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά όταν έχει να κάνει με σένα δεν το καταλαβαίνεις;" ρώτησε και εγώ τον κοίταξα λοξά.
"δεν σκέφτεσαι λογικά σκέτο" είπα και εκείνος ξεφύσησε.
"Θα έρθεις μαζί μου;" με ρώτησε για πρώτη φορά ίσως..
"Δεν θέλω" είπα εγώ και τον κοίταξα με σοβαρό ύφος.
"Δεν θες επειδή θα πάμε στην Αμερική η επειδή θα είσαι μαζί μου;" ρώτησε τυλίγοντας στα δάχτυλα του μια τούφα απ τα μαλλιά μου.
"Δεν θέλω να βγώ απο τη καθημερινότητα μου" είπα εγώ και εκείνος γέλασε σαρκαστικά.
"Δεν θα σε πιέσω.. αλλά μεθαύριο πρωί πρωί θα είμαι εδώ" είπε εκείνος.
Τέλεια έχω μια μέρα ολόκληρη να ανακαλύψω τι συμβαίνει...
"Όμως μην νομίζεις ότι θα τη βγάλεις καθαρή, επειδή ήξερα ότι θα κάνεις το δικό σου σου έχω κανονίσει μάθημα με τον Μπράιαν" είπε εκείνος και εγώ τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.
"Πάλι με αυτές τι βλακείες για τις επιχειρησεις; κατάλαβε το δεν θέλω να σπουδάσω" είπα εγώ και εκείνος στριφογύρισε τα μάτια του.
"επειδη ακριβως δεν πας να σπουδασεις στα μαθαίνει ο Μπράιαν. Λοιπόν αυριο θα είναι σπίτι σου." είπε ο τυραννος όλα τα έχει σκεφτεί την τυχη μου όλα!
Το επόμενο πρωί που ξύπνησα κατευθύνθηκα στη κουζίνα για πρωινό. Εκεί ήταν ήδη ο Μπράιαν.. γύρισα πίσω στο δωμάτιο μου πριν με δει... πήρα στα χέρια μου το κινητό μου τηλεφωνόντας στον Σαρ.
"Στον υπνο σου με εβλεπες;;" ρώτησε ο Σαρ, τον ξύπνησα προφανώς.
"ΣοΣ Σαρ βρες τρόπο να με σωσεις, ο Τζεικ μου κανονισε μαθημα με τον Μπραιαν κι εγω εχω αλλα σχεδια για σημερα" του είπα όσα μπορούσα να πω καθώς ήξερα οτι οι κλησεις μου παρακολουθώντουσαν απο τον Τυραννο.
"Κατάλαβα, προπονηση δεν εχουμε τι λες να πάμε για χορό;; όλο το αναβάλουμε" είπε εκείνος και εγώ χαροποιηθηκα πολυ απο την απάντηση του!! Α ρε Σαρ τι θα έκανα χωρίς εσένα.
"Τέλειααα έλα γρηγορα απο εδώ να με πάρεις τι ώρες μπορούμε να πάμε;;"
"στις 12" είπε εκείνος... μια ωρα να φαω μια ωρα να ετοιμαστω ε δεν πρέπει να παμε κι μια ωρα νωριτερα;; τέλεια!!
"οκαυ τσακισου" είπα και εκλεισα το τηλέφωνο.
Κατέβηκα ξανά στη κουζίνα και με αργούς ρυθμούς αποφάσιζα τι θα φάω.
"Ιόλη έχουμε μαθημα" είπε ο Μπράιαν καθώς καταλάβαινε οτι κερδιζα επιτηδες χρόνο.
"θα ερθεις κι εσυ για χορό;" είπα εγω εκπληκτη;
"Ιόλη μην αρχίζεις πάλι.. Θες να τα ακούω εγώ απ τον Τζεικ έτσι; εσένα δεν σου μιλάει ποτέ αλλα ξερεις ποσο εξαλλος γινεται" είπε ο Μπραιαν και εγώ έκοβα αργα αργα ένα μήλο.
"Κοιτα Μπράιαν έχω κουραστεί να λέω τα ίδια κι τα ίδια.." είπα εγώ κ εκείνος με κοίταξε με ενα ηρεμο βλέμμα..
"Πόσο καιρό θα κρατάται απόσταση ο ένας απο τον άλλο; το πεισμα σας είναι ανυποφορο" είπε ο Μπράιαν κι εγω στριφογύρισα τα μάτια μου.
Λιγες ώρες αργότερα..
"Πάμε να κάνουμε ζεσταμα" είπε ο Σαρ καθώς έδενε το κορδώνι της φόρμας του.
"Σαρ θέλω να κάνω ένα τηλεφωνο" του είπα δειχνοντας το κινητο του.
Το καλο με τον Σαρ ήταν ότι πάντα με καταλάβαινε.
Μου πέταξε το κινητο του με ενα χαμογελο και γω του ανταπέδωσα το χαμόγελο πιανωντας το κινητο στον αερα.. εβγαλα το χαρτακι απο κει που το είχα κρύψει και πληκτρολογισα ότι έβλεπα.
"ναι;"
"Ολιβερ η Ιόλη είμαι, το νουμερο μου παρακολουθείται" του είπα
"Γεια σου Ιόλη ηξερα οτι θα με πάρεις κι γιαυτο δεν σε πήρα εγώ" είπε εκείνος
"Μήπως πρέπει να μου πείς αυτα που πρέπει να ξέρω;" του είπα
"Δεν γίνεται απο το τηλέφωνο αλλά άκου τι θα κάνεις.." είπε εκείνος και εγώ άκουγα προσεχτικά....
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
