"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω..
"πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
τον ρώτησα καθώς σηκώθηκα όρθια και καλά για να βάλω νερό. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα αρκετά αμήχανα. επίσης δεν ήθελα να ανοίξω αυτή τη συζήτηση.
"πολύ απλό, είχες σχέση;" με ρώτησε καθώς με ακολουθούσε στη κουζίνα. εγώ άνοιξα ένα ντουλάπι πήρα ένα ποτήρι και το έβαλα στο μηχάνημα για το νερό πάτησα το μοχλό περιμένοντας να γεμίσει. εντάξει είμαι αγχώνομαι τι να κάνω;;
"όχι" του απάντησα μετά απο λίγο.. "άργησες να μου απαντήσεις" είπε κοιτάζοντας με να πίνω νερό. "απλά δεν μ'αρεσει να μιλάω για τέτοιου είδους θέματα" είπα και τον προσπέρασα πηγαίνοντας και πάλι στο σαλόνι.
"ήσουν τόσο ερωτευμένη που έδωσες τη θέση σου σε κάποιον άλλο στους αγώνες ενώ θα μπορούσες να είχες πάει στους ολυμπιακούς απο τα 14 σου, και τώρα θα περιμένεις του χρόνου; αφού το θες τόσο πολύ δεν σε καταλαβαίνω" είπε και κάθισε στον καναπέ.
ΑΧ ΤΖΕΙΜΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΊΓΕΙΣ ΤΟ ΣΤΌΜΑ ΣΟΥ!
"φοβόμουν εντάξει; δεν ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου ήθελα όταν πήγαινα να ήμουν σίγουρη ότι θα κερδίσω, σε αυτά δεν έχει γυρισμό! και δεν ήμουν τόσο ερωτευμένη όσο λες, οκαυ ήμουν τσιμπημένη μέχρι εκεί!" είπα λίγο απότομα.
συγνώμη αλλά αυτή η συζήτηση με ενοχλούσε, η απάντηση μου βέβαια φαίνεται να τον χαροποίησε ιδιαίτερα.
"γιατί θες τόσο πολύ το χρυσό;" με ρώτησε αυτή τη φορά κοιτώντας με στοργικά. α ναι τώρα θα το παίξουμε και μεγάλος αδερφός.
Τύραννε! να με έχει στο χέρι θέλει επειδή φοβάται μην μιλήσω! και εγώ η ηλίθια τον σκέφτομαι και απο πάνω.
"ο καθένας έχει την ιστορία του και εγώ τη δική μου, το θέλω επειδή το θέλω" δεν ήθελα να του πω γιατί να του έλεγα; Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν λέγονται, υπάρχουν συναισθήματα που δεν θάβονται όσα χρόνια και αν περάσουν. Ε λοιπόν και εγώ δεν θα το έλεγα, είναι η δική μου ιστορία και θα την κράταγα για μένα.
"εγώ πάντως εύχομαι να τα καταφέρεις! λοιπόν να φεύγω σταχτοπούτα πρέπει να κοιμηθείς.." είπε καθώς κάθισε δίπλα μου τυλίγοντας το χέρι του γύρω απο τη μέση μου τραβώντας το σώμα μου πάνω του..
"γιατί το κάνεις αυτό; " τον ρώτησα λίγο πιο σιγά απο τη συνηθισμένη ένταση της φωνής μου.. "ποιό πάλι;" μου λέει καθώς χάιδευε τα μαλλιά μου..
"αυτό που κάνεις! με έχεις απο κοντά όλη την ώρα, μου μιλάς γλυκά, δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι με χαϊδεύεις έρχεσαι δίπλα μου, ρωτάς για μένα, στο είπα και πριν δεν καταλαβαίνω γιατι ασχολείσαι μαζί μου ενώ δεν πρόκειται να μιλήσω κάνε σαν να μην με είδες ποτέ!
είπα και αυτη τη φορά δεν με ένοιαζε πόσο χαζή ακουγόμουν, οκαυ εγώ έπεσα πάνω του αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να με αφήσει απλά σπίτι μου όχι να ζητήσει χρόνο μαζί μου! η να με άφηνε να ψάχνω μόνη μου το αυτοκίνητο μου!!!
"μικρή χαλάρωσε, σε κάποια πράγματα δεν ρωτάς γιατί!" είπε χαϊδεύοντας το μάγουλο μου..
δεν παίρνει καν χαμπάρι έτσι;
"γιατί;" τον χαβά του αυτός τον χαβά μου και εγώ!
συνεχίζει αυτός και εγώ εκεί θα τον ρωτάω! με έχει τρελάνει! όχι απλά με έχει βγάλει απο την ηρεμία μου έχει φέρει τα πάνω κάτω!
"χμμ το αυτοκίνητο σου σε λίγο θα είναι απέξω" είπε
απόφυγε να μου απαντήσει..
"τις πινακίδες μου πως τις ήξερες εδω δεν τις ξέρω εγώ!"
το μυαλό μου είχε τόσα που ήθελε να τον ρωτήσει..
"Ιόλη! δεν θα συζητήσουμε για τις πινακίδες τώρα" είπε και μου χαμογέλασε..
"ωραία για τις πινακίδες δεν μπορούμε να συζητήσουμε να μου απαντήσεις στις ερωτήσεις μου δεν μπορείς! τι μπορούμε να συζητάμε; για δουλειά που θες να υπογράψω ότι βλακεία σου κατεβαίνει; " είπα και με νευρίαζε καθώς τον έβλεπα να γελάει..
"τώρα γιατί γελάς μου λες; τι στο καλό θες απο τη ζωή μου μου λες;" εντάξει ακούγομαι δραματική αλλα δεν μπορείτε να με καταλάβετε; έχει φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μου! με τρελαίνει! και μου αρέσει και αυτό με τρελαίνει ακόμα περισσότερο!
"μίλα" του ξανά είπα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
