•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
خواستم پشت سرشون برم که صدای جونگ کوک متوقفم کرد:
_فکر نکن همه چی تموم شده!
پشتم بهش بود پس چند بار پلک زدم تا به خودم مسلط باشم...
و بعدش به همراه دکتر لی و دکتر هان به طرف خروجی حرکت کردیم...
صدای بلند شدن بقیه رو هم برای خروج شنیدم که پشت سر ما میان...
و البته که سعی کردم به صحبت های عصبانی شون هیچ واکنشی نشون ندم!
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
با خروج مون از اتاق میخواستم هیچ توجهی به اون جسم مچاله شده ای که رو صندلی نشسته بود و سورین کنارش واستاده بود نشون ندم...
با بسته شدن در توسط منجیر سه جین سرشو اورد بالا و در مقابل ۱۰ جفت چشم قرار گرفت...
که البته نمیشه منکر اون ۴ جفت چشمی باشیم که تقریبا میخوان قورتش بدن!
اونقدر از حرف نشنویش عصبانی بودم که بخوام با همون ۴ تا ولش کنم یک جا...!
اما خوب دوباره حس هیونگ خوب بودنم گل کرد...
پس قبل از اینکه جونگ کوک با صورت قرمزش بخواد به طرفش حمله کنه با سقلمه دکتر هان به خودم اومدم...
سریع تر حرکت کردم و از طرفه بازوعه روپوشه سفیدش گرفتم و بلندش کردم...
سرش پایین بود...
و در مقابل من با بی حس ترین حالتی که داشتم جیمین رو با خودم کشیدم...
البته که بازم همچنان سرش پایین بود ولی میشد رد قطره های اشکش رو که رو گونه هاش خشک شده بودن دید!
جلوی دکتر هان ایستادم:
+با اجازه دکتر هان....
سری برام تکون داد:
_بعدش بیا دفترم
+چشم
به همراه جیمین تعظیمی به دکتر هان و لی کردم و بعد از اونم به سمت بقیه برگشتم و تعظیم کوتاهی کردم...
+بریم
زیر لب زمزمه وار گفتم و به همراه جیمین از اون سالن مزخرف اومدیم بیرون...
به هیچ حرفی به طرف اتاقم رفتم و اونم بی هیچ حرفی پشت سرم میومد....
در رو باز کردم و وارد شدم...
پشت سرم اومد...
پشت میز نشستم و سرمو گذاشتم رو میز که خیر سرم فقط چند دقیقه ارامش داشته باشم
_هیونگ...
جوابشو ندادم که دستشو گذاشت رو سرم و دوباره صدام زد:
_هیونگ
این دفعه سرمو بلند کردم و تقریبا تو صورتش داد زدم:
+محض رضای خدا کیم جیمین بزار چند دقیقه از دستت ارامش داشته باشم! خسته نشدی بس گند میزنی به همه چی؟! برو بیرون!
چشمای نم دارشو بهم دوخت ولی این ارتباط چشمی طولی نکشید که از بین رفت...
_متاسفم
گفت و رفت سمت در
+جیمینااا
YOU ARE READING
My Guide | TaeJin
Romanceسوکجین و برادرش جیمین، برای پخش نشدن ماجرای تصادف گروه معروف بنگتن اجبارا برای معالجه وارد خوابگاه شون میشن. - +"دنیای من تاریک بود. انقدر پر پیچ و خم که حتی نمیدونستم باید برای نجات خودم از باتلاقی که هر لحظه بیشتر داخلش کشیده می‌شدم، به کجا قدم ب...
