သို့.....
အပိုင်း၉
လွန်းသာ အမေဆီပြန်လာတော့ အမေကဆေးရုံအပေါက်ဝမှာ ရပ်စောင့်နေသည်။ အမေ့ကို လှည်းနဲ့အရင် အိမ်ကိုပြန်ပို့လိုက်ရသည်။ အမေကို ဘာရောဂါဖြစ်လဲမေးတော့လည်း အမေက ဘာမှမဖြစ်ဘူး ချောင်းပဲဆိုးတာလို့ ပြန်ဖြေတာကြောင့် လွန်းသာ စိတ်သက်သာရာတော့ ရမိသည်။
အမေနဲ့သားပဲရှိတာကြောင့်မို့ အမေ့ရဲ့ ကျန်းမာရေးက အမေအတွက်တင်အရေးပါသည်မဟုတ် မိမိအတွက်ပါ အရေးပါသည်။
လှည်းမောင်းရင်း အကိုအကြောင်းအတွေးထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့တော့ သက်ပြင်းမောကြီးသာချမိသည်။ အကိုဘယ်လိုစိတ်နဲ့များ မိမိအားစော်ကားပြောတာလဲ အကိုဘယ်လိုစိတ်နဲ့များ မိမိနဲ့ဆရာဝန်လေးအား အထင်မှားတာလဲ။ အကိုဘယ်လိုစိတ်နဲ့များ ဒီလောက်ထိဒေါသထွက် ရိုင်းပျနေရတာလည်း ဆိုတာ မိမိ မစဥ်းစားနိုင်တော့ပါ။
လွန်းသာ လှည်းမောင်းနေရင်း အနောက်ကအမေက
"သားလွန်းလေး.....သားကြီးကော.... "
"မသိဘူးအမေရာ....."
နောက်ကအမေဆီမှာ သက်ပြင်းချသံကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်အမေက
"သားရယ်.....သားကြီးအပေါ် ဆူတာငေါက်တာတွေ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် ...... သူ့ခဗျာ အမေတို့ပဲ ရှိတာလေ....သားရဲ့...."
"ဟူးးး....အမေရယ်...အဲလူက အရိုင်းစိုင်းဗျ... တစ်ခုခုဆိုလက်ပါတာက မကောင်းဘူးဗျ....ကျုပ်မှာ ဆရာလေးကို ဘယ်လိုမျက်နာပြရမလဲဗျ....."
ဒေါ်မိထက် လှည်းမောင်းနေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ ကျောပြင်လေးကိုကြည့်ကာ စိတ်မောနေရသည်။ ဒီကလေးတွေကို သင့်မြက်စေချင်သည်။ ချစ်ခင်စေချင်သည်။ မိမိဟာ အစက်အရွယ်ရပြီမို့ တစ်ချိန်ထွက်သွားရတဲ့ အခါသားဖြစ်သူအတွက် သံယောဇဥ်တွယ်ရာဆိုလို့ ထိုကောင်လေးသာ ရှိတော့မည်။
"သားရယ် သူကရိုင်းစိုင်းနေရင် အမေတို့ယာဥ်ပါးအောင်လုပ်ပေးသင့်တာပေါ့....သားသူ့ကို ခေါ်ပြီး ဘာတွေပြောလိုက်သေးလဲသား...."
လွန်းသာ မိခင်ဖြစ်သူအမေးကြောင့် သူပြောခဲ့တဲ့ စကားတို့ကို ငြိမ်သက်စွာ ပြန်ကြားယောင်နေမိသည်။ ထွက်သွားဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုတော့ သူအမှတ်မိဆုံးစကားလုံးတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မပြောသင့်မှန်း ခုမှ သူ့ကိုယ်သူ သတိထားမိတော့သည်။
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
သို့....(completed)
Γενικό Φαντασίαςမထင်မှတ်ပဲ အချစ်ဟာ ဖြစ်ပေါ်လာကျသည်။ ထိုမထင်မှတ်ထားတဲ့ အချစ်က လူတွေကို ကောင်းခြင်းတွေပေးသလို ဆိုးရွားခြင်းတွေလည်း သယ်ဆောင်လာပေးသည်။ မထင်မှတ်ပဲ လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး မချစ်တတ်သော အဖြူရောင် အောက်ခံစာရွက်လေးအား အချစ်တို့ဖြင့် ဆေးခြယ်လိုက်သည်။ ဆေးမှားသွား...
