40

68 8 4
                                    

2008




Napakunot ang noo ko. I'm here... Bakit ako nandito?

This place...

Our place.

Our favorite place.

Tumingin ako sa paligid ko then found Alex.

His mind is far away while he was busy sketching something.

Sinubukan kong tumingkayad upang silipin ang ginagawa niya pero hindi ko pa rin makita because I was glued to the grass.

My mind crumpled and my eyebrows, furrowed. Kinagat ko ang labi ko.

Sinubukan ko ulit na tumingin but I can't still see it.

Binuksan ko ang bibig ko to speak to him pero hindi lumalabas ang salita sa bibig ko. The words are stuck.

"Come here," utos niya sa akin and I'm not controlling my body but I followed him.

Umupo ako sa tabi niya.

Tapos sinandal ko ang ulo ko sa kaniyang balikat habang nakatingin sa papel na ginuguhitan niya.

"Ano 'yan?" I ask, shocked that I can speak now. Even though that's not the words I really want to say.

"House. Bahay. Sa atin."

Huh?

Tumitig kaming dalawa sa bahay na napakaganda at simple but I don't have a choice but to just stare.

"Sa atin..." bulong ko.

"You see this. That's the kitchen. Nakikita kita sa kusina na nagluluto ng pagkain natin." He pointed where it is while I'm dumbfounded.

I don't understand what's happening here... Huh?

Parang pamilyar ang lahat...

Parang naranasan ko na ata ang bagay na 'to.

Dati.

"Then here's the nursery. Habang nagluluto ka ako naman ay inaalagaan yung anak natin na sanggol while yung Kuya naman niya na panganay natin ay naglalaro."

Tumingin ako sa kaniya, this time I can do what I want.

"Dalawang kids gusto mo?" But this? I didn't say this. But it came from my voice.

"Yes. Pero kahit ano na. As long as you're the mother. I'm fine."

"Ako lang naman dapat."

Natawa kaming dalawa.

Oh.

Oh....

It's our date. Back then.

When we were planning for the future.

Tale Of A MoonWhere stories live. Discover now