ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၇၈ (ရင်းနှီးသောလူနှင့် ဆုံတွေ့ခြင်း)

ဟွမ်လီကတော့ တိတ်ဆိတ်နေမြဲ။

"သွားကြစို့ ။ အခု ငါ့နောက်မှာ ဘယ်သူမှ လိုက်မလာကြဘူး၊ မင်းကို တည်းခိုဆောင် ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်"

"ကျွန်မကို တည်းခိုဆောင် ပြန်လိုက်ပို့ပေးစရာမလိုပါဘူး။ သခင်လေးသာ ကျွန်မအပေါ် ကရုဏာသက်ခဲ့ရိုးမှန်ရင် ဆိပ်ကမ်းကိုပဲ လိုက်ပို့ပေးပါ။ စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်တဲ့ လှေပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ယောက်ဆီကိုပဲ လိုက်ပို့ပေးပါရှင်"

ဟုန်လီ၏ တောင်းဆိုချက်ကိုကြားတော့ သွမ့်ယောင်က သက်ပြင်းချလိုက်ကာ -

"မင်းကို ဖုံးကွယ်မထားချင်ဘူး။ ငါတောင် စောနကမှ ဆိပ်ကမ်းကနေ ပြန်လာတာ။ မင်းကို ကင်းလှည့်ပြီး လိုက်ရှာနေတဲ့လူတွေ အများကြီး။ ဒေသခံတွေတောင် ဒီကနေထွက်ဖို့ လက်မှတ်ထိုးရ စာရင်းသွင်းရသေးတာ။ နယ်ခြားကုန်သည်တွေဆိုရင်တော့ တစ်ခါထွက်ဖို့အရေး ပိုင်ရှန့်ပြည်ကို ဘယ်နေ့တုန်းကရောက်တာ၊ ငါတို့စကား တကယ်မှန်နေတော့ကြာင်း စစ်ကြည့်ပြီး သူတို့ကျေနပ်တော့မှ ထွက်သွားလို့ရမှာ။ အခုနေ လှေပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ယောက်ကများ စိတ်သဘောထား အရမ်းကောင်းနေခဲ့ရင်တောင် မင်းကို ခေါ်ထုတ်သွားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"

ဟွမ်လီမျက်နှာမှာ ပိုလို့ပင် ဖြူရော်သွား၏။ ပေါ်တာ့တု၏ ဓနစည်းစိမ်အင်အားနှင့် အကျင့်စရိုက်ကို သူမ ကောင်းကောင်းကြီးသိနေသည်မို့ နောက်လိုက်တပည့်များကို ပိုက်ကွန်သဖွယ် နေရာဖြန့်ကာ မိမိကို မရရအောင် အရပြန်ဖမ်းခေါ်မည့်လုပ်ရပ်မျိုး လုပ်မည်မှာသေချာသည်။

"ဒါကြောင့် မင်း ငါနဲ့ အရင်လိုက်ခဲ့သင့်တယ်။ ဒီအိမ်ပျက်ကြီးက လုံခြုံမှုပေးနိုင်တယ်ဆိုရင်တောင် ဘယ်လောက်များ ကြာကြာခံနိုင်မှာမို့လဲ၊ ပိုဆိုးတာက စားနပ်ရိက္ခာလည်း မရှိဘူး"

ဟွမ်လီက ခေတ္တမျှ တုံ့ဆိုင်းနေ၏။ ထို့နောက် သွမ့်ယောင်နှင့်အတူ တည်းခိုဆောင်သို့ လိုက်လာခဲ့လေသည်။

****

လမ်းပေါ်တွင် သူမအား လိုက်ရှာနေသောသူအရေအတွက်မှာ ဆိပ်ကမ်းမှာထက်ပင် ပို၍များသည်။ သို့သော် သွမ့်ယောင်၏ ကိုယ်ဖော့ပညာမှာ အတော်ပင် အဆင့်မြင့်လှသည်မို့ ဟွမ်လီကို တည်းခိုဆောင်သို့ လွယ်လင့်တကူ ပြန်ခေါ်လာနိုင်ခဲ့သည်။