ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၃၇ (ပဌာန်းဆက်ရှိသူ နောက်တစ်ဦး)

[ ရှီးနန်၀မ်ကြီး စိတ်ကျဥ်းကျပ်နေရပေပြီ ]

ချူယွမ်၏ မျက်နှာထားကိုမြင်တော့ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့လည်း အကြောင်းရင်းကို သေချာမသိသေးပေမင့် တစ်ခုခုကို ကြားသိလိုက်ရခြင်းဖြစ်ရမည်ဟုသိလိုက်ကာ ထူပူကျဲ့အား ဆက်မေးလာ၏။

"အဲ့ဒီလူက ဘယ်ကလာသလဲဆိုတဲ့အချက်အလက်တွေအကြောင်း ဒေသန္တရအာဏာပိုင်တွေက ဘာပြောထားသေးလဲ"

ထူပူကျဲ့က ပြန်တွေးလိုက်ကာ -

"သေချာမသိဘူး၊ ငါလည်း ဖေးလွမ်မြိုင်နန်းဆီကနေ သတင်းကြားလာတာပဲ"

"ဟင်....အာဏာပိုင်တွေ တရား၀င် ဖမ်းမိန့်ထုတ်ပြန်​ထားတာမဟုတ်ဘူးလား"

"မဟုတ်ဘူး"

ချူယွမ်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူထင်သည့်အတိုင်းပင် မျက်နှာသိပ်မကောင်း။

ဖေးလွမ်မြိုင်နန်းမှာ ဓမ္မလမ်းစဥ်ကျင့်သုံးသော ဂိုဏ်းတစ်ခုဖြစ်ကာ မြိုင်နန်းသခင်မှာ ကျင့်လျိုထျဲန်းဟူသောအမည်နာမ ရှိ၏။ ပုံမှန်အချိန်ဆိုလျှင် သေရည်သောက်လိုက်၊ ယပ်တောင်ထက် ပန်းချီဆွဲလိုက် လုပ်နေတတ်ကာ ၊ ထိုသို့လုပ်မနေလျှင်တောင် တောတောင်ရေမြေ သဘာ၀အလှတရား အကြောင်း ကဗျာများစာများ ဖွဲ့နွဲ့ရေးသားနေတတ်သည်။ သာမန်ကာလျှံကာ ကြည့်လိုက်လျှင် သိုင်းလောကသားမှန်း ဖြစ်ပုံမပေါ်ဘဲ လှပကျော့ရှင်းသော ပညာရှိအမတ်မင်းဖြစ်မည်ဟု ပိုထင်ရပြီး မြင်ရသူအပေါင်းအား စိတ်နှလုံးချမ်းမြေ့စေလေသည်။

ရွှေမြို့တော်သို့လည်း ရံဖန်ရံခါရောက်လာတတ်ကာ ဂိုဏ်းကြီးများပင်မဆိုထားနှင့်၊ ဘုရင့်ညီလာခံသဘင်ထဲက မှူးမတ်ကြီးများကပါ သူ့အား ဧည့်သည်အဖြစ် ၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ သူ့ထက်ငါအရင် ကြိုဆိုလက်ခံချင်ကြသည်။ ထိုသို့သောလူက ဒေသန္တရအာဏာပိုင်တို့၏ အားကိုးရာတစ်ခုဖြစ်နေမည်ဆိုသည်မှာလည်း ဘာမှတော့ထူးဆန်းမနေ။

သို့သော် နန်းတွင်းမှတင်မြှောက်ခန့်အပ်ထားသော မြို့စားမင်းတစ်ဦးက ယခုကိစ္စတွင်မူတရား၀င် ဖမ်းမိန့်လည်းမထုတ်၊ အထက်ကိုလည်း အကြောင်းမကြားဘဲ အမေကျော်ပြီးဒွေးတော်လွမ်းကာ ဧကရာဇ်အစား သိုင်းသမားများကို အားကိုးနေကြသည်မှာ သိပ်တော့ ဆီလျော်မှုမရှိပေ။