The Blue Scenario [ Completed ]

အပိုင်း [ ၁၆ ]

#Unicode

" သားလေး ဒီကိုလာပါဦးကွယ် "

ရေချိုးပြီး ထမင်းစားရန်ဆင်းအလာ မေမေ့ခေါ်သံကြောင့် ဧည့်ခန်းထဲသို့သွားလိုက်မိသည်။ sofa မှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဖေဖေကပါကြည့်နေသောကြောင့် သူ့ကို တခုခုပြောစရာရှိလို့ဆိုတာကိုခံစားလိုက်မိသည်။

" ဟုတ်မေမေ "

" လက်ကောသက်သာရဲ့လားသားလေး "

မေမေက သူ့လက်ကဒဏ်ရာကိုကြည့်ကာ အရင်စကားစသည်။ မတော်တဆဖြစ်သည်ဟု ပြောထားတာတောင် မေမေ့အပူက တော်ရုံနဲ့မအေးပေ။ ကိုယ့်ဘာသာလုပ်ထားသည်ဟုသာသိလျင် မေမေဘယ်လောက်စိတ်မကောင်းဖြစ်မည်မသိ။ ထို့အတွက်လည်းညာခဲ့တာဖြစ်သည်။

" ဟုတ်မေမေသက်သာနေပါပြီ "

" အေးအေး ဂရုစိုက်ပေါ့ငါ့သားရာ "

" ဟုတ် ဖေဖေ ... ဒါနဲ့သားကိုဘာပြောစရာရှိကြလို့လဲ "

သူမေးတော့ မေမေကော ဖေဖေကော တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးကြသည်။ ဖေဖေ့ထက်မေမေကပိုစိတ်လှုပ်ရှားနေသလို။

" သားလေး "

" ဟုတ် "

" ဟိုလေ မေမေနဲ့ဖေဖေက သားကိုပြောစရာရှိတယ် "

" ဟုတ်မေမေ "

" ဟိုလေ သားလေးက အခုဆိုအစစအရာရာမှာပြည့်စုံတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ။ တခုဘဲ သားလေးမှာမပြည့်စုံသေးတာက ကြင်ရာဖက် ။ မေမေနဲ့ ဖေဖေက သားလေးကိုသင့်တော်တဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ နေရာချထားပေးချင်ပြီ "

" ဗျာ ... "

" ဟုတ်တယ်ငါ့သား အခုခေတ်မိန်းကလေးတွေက လည်တာတွေကခပ်များများ ငါ့သားကိုမသင့်မတော်တွေနဲ့ဖြစ်သွားမှာ ဖေဖေတို့ကြောက်တယ် ။ အဒါမလို့ ဥက္ကဋ္ဌ ကြီး ချွဲ ရဲ့သမီးလေးနဲ့နေရာချထားပေးချင်တယ် "

ရုတ်တရက် ဆိုလာသောစကားများအပေါ်တုန့်ပြန်ရန် ဆွံ့အ နေမိခဲ့သည်။ အံ့ဩလွန်းလို့ဘာပြန်ပြောလို့ပြောရမည်ပင်မသိ။ မေမေတို့ယခုကဲ့သို့စီစဉ်လာမည်ဟုလည်းလုံးဝမထင်ခဲ့မိတာအမှန်။

" မေမေ ဟိုလေ သားအဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ "