24

151 4 1
                                    

Chapter 24

"Okay! But if you're wrong. Let's see each other in the court" sabi ko sakanya.

Tipid na tango lamang ang ginawa niya at lumabas na sa kwartong iyon. Ngunit bago siya lumabas ay nilingon niya ako at ngumisi. Inis ko siyang pinandilatan ng mata at umirap.

Humarap na ako kay Dad na panay ang tingin sa amin ni Timothy. He just snapped back when he saw me staring at him. He just casually smiled at me. I raised a brow on my Dad when I saw him being nervous on my gaze.

Umupo na muna ako sa sofa na kaharap mismo ng kama ni Dad. I crossed my legs and straighten my sit in the sofa. I'm looking at my Dad intently and he just remove his gaze at me.

I massaged my nose bridge and thinking hard to conclude something.

"Dad" I called him.

"Yeah?" sabi niya lamang sa akin na nakatingin na rin sa akin.

"You guys aren't playing, right? This isn't a game, right?" I asked him.

Nahirapan siyang sumagot sa tanong ko at iniwas ang madilim kong paningin sakanya. Napapansin kong dito siya palagi sa Barcelain Hospital na alam niyang pagmamay-ari nina Timothy.

I'm not concluding that there's a possibilty that Timothy and Dad are into something that I can't figured it out.

"Of course not. Why would I be?" he finally answered.

"Heavily breathing ang dahilan mo sa akin. But why a cardio looking at you?" I asked him.

Napalunok siya sa tinanong ko. Wala akong background sa medicine at limited lamang ang nalalaman ko sakanilang mga profession. At tila gusto nilang maglaro sa isang laro.

"I don't know, sweetie" tanging sagot niya na lamang sa akin.

Is this playing safe? Gosh my Dad is a good actor.

I got myself in the sofa and decided to go out for a quick drink in some near coffee shop here in the Hospital. Lumakad lamang ako ng mabagal dahil hindi ko naman hinahabol ang oras.

Pinindot ko na ang elevator at pumasok na sa loob. Ilang saglit lamang ako roon dahil ako lang ang gumamit ng elevator ngayon. Pagkalabas ko rito ay pinagtitinginan nila akong lahat. Pinagtaasan ko na lamang sila ng kilay.

Lumabas na ako sa lobby at lumakad na papunta sa isang Starbucks na halos karatig lang ng Hospital. Pumunta na ako kaagad sa counter and ordered some Americano Coffee. Alike in abroad I don't say my real name here in some public places.

I just sit in the corner lounge that was good for two person and waited peacefully. Kinuha ko ang phone ko to text my Dad that I'm in the Starbucks right now.

Ako:

Dad, nasa Starbucks ako. Want something?

I waited his reply but my phone didn't beep. In my peripheral view I saw a flock of men walking towards to me. I smirked as they continue pushing each other on who was going first.

Sa huli ay nanguna ang isang mestisong lalaki na hula ko ay may lahi dahil sa kulay at expressive niyang mga mata. Ngumiti siya sa akin ng nahihiya ngunit pinanatili ko ang poker face ko.

Nahihiya niyang inilahad ang kanyang kamay sa harap ko habang ang isa niyang kamay ay nasa likod niya na hindi ko alam kung anong ginagawa.

I raised a brow and waiting for his introduction to me. Halatang na-intimidate siya sa aking mukha kaya I let my face be softer to ease his nervousness.

Prior Against JusticeWhere stories live. Discover now