If the Deep Sea forgets you (Myanmar Translation)

169

Unicode Ver

၁၆၉။ စုန့်ယွဲ့ညန်အစစ်

ဟန်လျန်က ရှုချင်းရီအား ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ခဲ့သည့် စားသောက်ဆိုင်တွင် ထိုင်စောင့်နေသည်။ သူသည် ပြတင်းပေါက်မှ သူတို့တွေ့ခဲ့သည့်နေ့ကို ပြန်တွေးမိနေသည်။

သူမသည် ဒီလောက်မြန်မြန် သိသွားလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ခဲ့ပေ။ သူတွေးခဲ့သည်မှာ အဖြစ်မှန်ကို သူမမသိခင်တွင် သူ့အားချစ်လာအောင် လုပ်ဖို့သာ ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ သူမအမှန်ကို သိသွားသော်လည်း သူ့ကိုထားမခဲ့နိုင်မှာ ဖြစ်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်. . .နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်။ လမ်းတွေပိတ်နေလို့"
ရှုချင်းရီက ဟန်လျန်ကို တွေ့တွေ့ချင်း ပြောသည်။

"ရပါတယ်"
ဟန်လျန်က သူမကို အရင်လိုပဲ ပြုံးပြကာ ပြောဆိုဆက်ဆံနေသည်။

"စားပြီးရင် တစ်နေရာရာကို သွားဦးမလား?"

"မလိုဘူးလို့တော့ ထင်တာပဲ။ ပြောလို့ပြီးရင် ကျွန်မတို့ ပြန်ကြတာပေါ့"

"အင်းပါ. . .တူတူပြန်ကြတာပေါ့"

"ဟန်လျန် ရှင်နားမလည်ဘူးလား? ကျွန်မရှင်နဲ့ ပြန်မလိုက်ဘူး။ ကျွန်မက စုန့်ယွဲ့ညန်မှ မဟုတ်တာ"

ဟန်လျန်၏မျက်နှာက ချက်ချင်းပျက်သွားသည်။ သူသောက်နေသည့် ရေခွက်ကို ပြန်ချထားလိုက်ကာ ခပ်ဖွဖွပြုံးနေသည်။

ရှုချင်းရီက မိုးမိသွားသည့် ဓာတ်ပုံဟောင်းလေးကို ထုတ်ပြလိုက်ကာ

"ဒါကစုန်ယွဲ့ညန် အစစ်မလား? ကျွန်မတို့ ဒီလောက်တူနေတာ မဆန်းပါဘူး။ အမွှာတွေပဲဟာ"

ထိုပုံမှာ ဆံပင်ကိုကျစ်ထားသည့် ၁၁နှစ်အရွယ် အမွှာညီအမနှစ်ယောက်ပုံ ဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်က အရုပ်ကလေးကိုကိုင်ရင်း ပြုံးနေကာ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ စာအုပ်လေးကိုကိုင်ကာ ဆူပုပ်နေသည်။

"ညာဘက်က ကျွန်မမလား။ ဘယ်ဘက်ကတော့ ကျွန်မရဲ့ ညီမလေး ရှင်တို့ရှာနေတဲ့ စုန်ယွဲ့ညန်မလား?"

"ပြန်သတိရသွားတာလား?"
ဟန်လျန်က မေးသည်။

"မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မက အမေ့ကိုပဲ မှတ်မိသေးတယ်။ ငယ်တုန်းက တချို့ကိစ္စတွေကို မှတ်မိသလောက် ကောက်ချက်ချကြည့်တာ။ ဒီကိုလာတဲ့လမ်းမှာအထိ သိပ်မသေချာသေးပင်မယ့် အခုရှင်ကိုတွေ့လိုက်တော့ ကျွန်မထင်တာ မှန်သားပဲ"