ALEXIS

Chapter 1

This is my last year in high school. Hopefully, I’ll graduate as Valedictorian if I can maintain my grades and standing! I wanna be like mom, since elementary outstanding na ang performance niya hanggang mag-college.

Napailing ako ng maalala ko ang kalokohang nagawa ko last year. Yung hindi lang isang beses akong na Principal’s Office, at simula nang magalit si Mommy, I’m trying my best to make that habit die! I mean, Dad’s right, I should never play when it comes to love.

Pero tama nga ata sila na, “Old habits die hard”! Damn! I am trying my very best, pero ang mga lalaking ito ang nagpupumilit na manligaw sa akin!

Binasa ko ang tatlong text na natanggap ko habang nag-babasa ako sa library.

+63905……. :

Hi Alexis, can we be friends?

Like who the hell is this? Kung gusto niyang makipagkaibigan, then he should’ve included his name! I’m not into textmate anyway!

Bryan:

Alexis naman, don’t reject me this time! Last year pa akong nagsabi sayo na manliligaw ako.

 

Harry:

Kailan mo ba ako sasagutin, Alexis?

What? May pinayagan ba akong manligaw sa akin? Sa pagkakatanda ko dito kay Harry, nagsabi lang siya pero hindi naman ako pumayag!

Ibinaba ko ang aking phone nang matapos kong basahin ang mga messages. Ang gulo ng mga lalaki! Nakakainis din pag minsan!

An evil smile formed in my face. I suddenly picked up my phone and started texting.

Me:

Okay.

Sending to Bryan and Harry…

Really, old habits die hard! Pero wala namang masama sa desisyon ko ngayon. Why? Kasi this time it’s different. Bryan’s still courting me while Harry’s my boyfriend! Siguro naman this time, I’m not cheating on someone kasi magkaiba sila ng status!

Napailing na lang ng makita kong nagsend na ang message ko sa dalawa! Humilig ako sa upuan habang naghihintay ng reply. Sino kaya ang unang magtetext sa kanilang dalawa? Natatawa ako sa aking ginawa pero napaka-normal na nito sa akin. Ni hindi man lang ako nakakaramdam ng takot katulad ng ibang nagtu—two timer!

It’s a normal thing for me, normal habit!

Naramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko. Agad ko itong kinuha at napangiti ako nang makita kung sino ang unang nagreply.

Bryan:

Really? Thank you for giving a chance! Where are you? Naglunch ka na?