Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 25

Δεύτερο κεφάλαιο για σήμερα, για να μην μπερδευτείτε :)

~°~

«Υπέροχη μέρα για ένα εξορκισμό» είπε ο Αραέλ.

«Είσαι ένας ηλίθιος...» μούγκρισε θυμωμένα. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ήταν ικανός να κοροϊδεύει αυτή την στιγμή.

Γέλασε, αγνοώντας την προσβολή της. Η Κατρίνα όταν ο ανελκυστήρας έφτασε στον όροφο που βρισκόταν το διαμέρισμα της αλλά και αυτό του Μαξιμιλιάνου, βγήκε βιαστικά έξω. Στάθηκε λίγο πιο πέρα από την πόρτα του γείτονα και κοίταξε τον άλλο δαίμονα δίπλα της.

«Ας δούμε ποιον έχω να αντιμετωπίσω» είπε τρίβοντας τις παλάμες των χεριών μεταξύ τους.

Έμεινε ακίνητος περιμένοντας την κοπέλα να κάνει το πρώτο βήμα. Η Κατρίνα δεν κουνήθηκε από την θέση της.

«Τι περιμένεις;» ρώτησε «Εγώ δεν μπορώ να χτυπήσω το κουδούνι, αμέσως θα με δει».

Πήρε μια βαθιά ανάσα και κάνοντας δύο βήματα μπροστά, βρέθηκε να χτυπάει το κουδούνι.

Η πόρτα άνοιξε και ο Αραέλ αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει για να κρυφτεί πίσω από μία κουρτίνα. Τουλάχιστον δεν θα μπορούσε να μυρίσει την παρουσία του...κανείς δεν μπορούσε να το κάνει λόγω της ιδιαιτερότητας του Αραέλ. Σχεδόν κανείς, εκτός από τους δαίμονες υψηλής βαθμίδας. Όμως θα έπαιρνε το ρίσκο.

«Κατρίνα, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω» ένα μοχθηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του και πρόσθεσε: «Είσαι πολύ θαρραλέα να εμφανιστείς μπροστά μου μετά από αυτό που συνέβη...που έκανες χθες».

Δάγκωσε τα χείλη νευρική, δίχως να απαντήσει.

«Έλα, δάγκωσε ξανά τα χείλη σου, μου αρέσει να σε βλέπω ενώ το κάνεις» πέρασε την γλώσσα του πάνω από τα δικά του χείλη.

Ένα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά της και αγκάλιασε τον εαυτό της.

Τότε, ο Αραέλ πήρε την απόφαση να βγει από την κρυψώνα του για να αντιμετωπίσει τον αυτόν που βρισκόταν μέσα στο κορμί του άντρα. Η Κατρίνα κατάλαβε ότι εκείνος είχε εμφανιστεί στο οπτικό πεδίο τους, όταν είδε τον γείτονα να γυρίζει απότομα το κεφάλι. Μύρισε τον αέρα και πήρε μία περίεργη έκφραση, ενώ βλεφάριζε αρκετές φορές.

«Αραέλ;»

«Φόραξ;»

Ο δαίμονας με την μορφή του γείτονα χαλάρωσε τους ώμους και χαμογέλασε. Η κοπέλα γούρλωσε τα μάτια τρομοκρατημένη. Οι δυο τους γνωρίζονταν, και όχι μόνο! Από ότι φαινόταν, συμπαθούσαν ο ένας τον άλλο!