Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 31

«Κατρίνα, τι συμβαίνει;» ρωτάει η Νοέλια, με ένα τόνο πιο ταραγμένο στην φωνή της, επιστρέφοντας πάλι την Σμιθ πίσω στην πραγματικότητα.

Έστρεψε το βλέμμα αλλού, κάπου που να μην βρίσκονταν εκείνοι οι δαίμονες και έκλεισε τα μάτια σφικτά. Αντιλήφθηκε ότι η αναπνοή και οι παλμοί της καρδιάς της επιτάχυναν σε υπερβολικό βαθμό.

«Δεν είναι τίποτα» ψιθύρισε.

«Έλα τώρα, Κατρίνα» επέμεινε.

«Νοέλια, γιατί δεν την συνοδεύσεις στο μπάνιο;» πρότεινε ο Τεό.

«Πολύ καλή ιδέα».

«Είμαι μια χαρά» τους απάντησε η Σμιθ, ανοίγοντας τα μάτια για να προσπαθήσει να τους χαρίσει ένα χαμόγελο έτσι ώστε να ηρεμήσουν, αν και πιθανόν της βγήκε μία έκφραση πολύ παράξενη.

«Τεό» τον φώναξε ένας από τους σερβιτόρες, επιμένοντας με μια παραγγελία που εκείνος δεν είχε αρχίσει να ετοιμάζει.

«Ναι, αμέσως» απάντησε εκείνος, όμως συνέχισε γυρτός προς το μέρος της. «Κατρίνα, είσαι χλωμή».

Το κορίτσι κούνησε το κεφάλι.

«Πήγαινε» του είπε, «μην αφήνεις πίσω την δουλειά για μένα, Τεό».

Ο άντρας με τα τατουάζ για ένα δευτερόλεπτο την κοίταξε με την ανησυχία χαραγμένη στο πρόσωπό του, πριν γνέψει θετικά και γυρίσει την πλάτη του στις δύο κοπέλες. Τότε, όταν απομακρύνθηκε για ακόμη μια φορά, το γοτθικό κορίτσι κόλλησε επάνω της.

«Πες μου τι συμβαίνει, σε παρακαλώ» ικέτευσε με ένα ψίθυρο.

«Σ-στην γωνία» είπε με σιγανή φωνή, ανίκανη να την κοιτάξει στο πρόσωπο.

Δεν είχε νόημα να της το κρύψει. Όχι πια.

«Στην...;» Εκείνη σήκωσε το βλέμμα πάνω απ' τον ώμο της. Η έκφρασή της αμέσως άλλαξε, από μπέρδεμα σε τρόμο. «Ωωω...» Κατάπιε με δυσκολία δυνατά. «Σκατά».

Γέμισε τους πνεύμονες της με αέρα, σε μια αδέξια απόπειρα της να δώσει στον εαυτό της λίγο θάρρος για να κατευθυνθεί προς το μέρος τους.

«Περίμενε με εδώ» Η φωνή της Κατρίνας ακούστηκε τόσο αδύναμη που περισσότερο φάνηκε σαν ικεσία. «Θα πάω να δω τι θέλουν».

«Καλά» μουρμούρισε, στρέφοντας πάλι το βλέμμα προς εκείνη την γωνία, «πάμε».

«Τι; Όχι!» ξεφώνισε τοποθετώντας ένα μπράτσο πάνω απ' τον ώμο της, ίσως πιο απότομα απ' όσο λογάριαζε. «Εσύ θα μείνεις εδώ».