Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 4

Έκανε πολύ κρύο.

Ένας ανυπόφορος, διαπεραστικός πόνος χτυπούσε ξανά και ξανά στο κρανίο μου. Αλλά αυτό που με πόνεσε περισσότερο, από εκείνη τη μαυριδερή προοπτική από την οποία δεν μπορούσα να βγω, ήταν η υπερβολική ψύχρα που με τύλιξε...

Το σκοτάδι της ασυνειδησίας με κρατούσε ακόμα, όταν, σιγά-σιγά, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι συνέβαινε γύρω μου.

Ακούστηκε μια κραυγή. Ένας αμυδρός, ελάχιστα ακουστός ήχος. Κάποιος άλλος έβριζε, μια ανδρική φωνή, αλλά γεμάτη φόβο. Μια τρίτη φωνή, μια φωνή που δεν μπορούσα να αναγνωρίσω στην οδυνηρή και ληθαργική μου κατάσταση, έφτασε στα αυτιά μου ως ένα ασταθές, χαμηλό βογγητό. Μια κραυγή που ήταν στην πραγματικότητα το όνομά μου.

Κάποιος φώναζε το όνομά μου.

Έκανα υπερβολική προσπάθεια να ανοίξω τα βλέφαρά μου. Με το ζόρι μπόρεσα να αντιληφθώ ένα θολό και ασαφές τοπίο για μια σύντομη στιγμή. Συνειδητοποίησα ότι το δεξί μου ήταν πιο πονεμένο και πρησμένο από το αριστερό και δεν μπορούσα να το ανοίξω σωστά.

Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να σταθεροποιηθεί η όρασή μου και τελικά μπόρεσα να διακρίνω τα πάντα γύρω μου.

Καθόμουν σε ένα τσιμεντένιο πάτωμα, με την πλάτη μου σε κάτι κρύο και σκληρό. Ο χώρος στον οποίο βρισκόμουν ήταν πολύ μεγάλος και μύριζε άσχημα, σαν σκουπίδια, και τολμώ να πω ότι μύριζε ένα παράξενο, αηδιαστικό μείγμα τσιγάρων, αλκοόλ και μαριχουάνας. Υπήρχαν μερικές μεταλλικές κατασκευές που εκτείνονταν από τη βάση του δαπέδου μέχρι το ψηλό ταβάνι, σαν κολώνες. Φαινόταν σαν να βρισκόμασταν σε κάποιο γιγαντιαίο κουτί- πρέπει να ήταν κάποια βιομηχανική αποθήκη, μάλλον εγκαταλελειμμένη, αν κρίνουμε από την εμφανή εγκατάλειψη του χώρου. Ίσως το χρησιμοποιούσαν για να κάνουν παράνομα πράγματα, λόγω της δυσοσμίας. Ό,τι κι αν ήταν, αυτό ήταν το λιγότερο τώρα.

Αυτό που πραγματικά έκανε τον λήθαργο να διαλυθεί από το σώμα μου ήταν να διακρίνω, μέσα στο σκοτάδι του χώρου, την Ντάνα και τον Ντανιέλ δεμένους σε μια κολώνα μερικά μέτρα μακριά μου. Και σε ένα άλλο, υπήρχε ο Μαξ, δεμένος με τον ίδιο τρόπο όπως και αυτοί.

Ενστικτωδώς ήθελα να γείρω προς τα εμπρός, αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε εκατοστό γιατί κάτι με κρατούσε στη θέση μου. Στην πραγματικότητα, η κίνηση προκάλεσε έναν έντονο πόνο σε διάφορα σημεία του σώματός μου. Κοίταξα τον εαυτό μου και είδα τα χοντρά σχοινιά να πιέζουν τον κορμό μου αμέριμνα σε μια κολόνα.