Η Κατρίνα σήκωσε το βλέμμα μέχρι που τα μάτια της συναντήθηκαν μ' αυτά της Νοέλιας, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Και μονάχα αυτό άρκεσε. Δεν χρειάστηκε καμία άλλη κίνηση εκ μέρους της Σμιθ για να προκαλέσει ένα χλόμιασμα στο πρόσωπό της φίλης της.
Αυτό που τόσο ήθελε να της πει, το γοτθικό κορίτσι το είδε στο πρόσωπό της.
«Επομένως, δεν είμαι τρελή» ψιθύρισε με σιγανή φωνή «Δεν είχα παραισθήσεις ούτε κάτι παρόμοιο».
Κατέβασε το κεφάλι, επειδή ξαφνικά η ομίχλη της ενοχής την τύλιξε σαν ένα σκοτεινό και πυκνό μανδύα. Μπορούσε να είχε αποτρέψει την έκφραση τρόμου από το πρόσωπό της Νοέλιας, αν μόνο είχε το θάρρος να την κοιτάξει στα μάτια και να της πει ψέματα.
Να πει ψέματα για δική της ασφάλεια και για να κρατήσει ανέπαφη την λογική της.
Όμως δεν μπόρεσε.
«Όχι, δεν είσαι τρελή» είπε ψιθυριστά, κλείνοντας τα μάτια σφιχτά, ανίκανη να την δει στο πρόσωπο «Λυπάμαι τόσο που το έχεις μάθει μ' αυτό τον τρόπο».
«Δ-δεν μπορώ να το καταλάβω» τραύλισε «Γιατί...; Τι σκατά συμβαίνει; Γιατί δεν μου είπες τίποτα απ' όλα αυτά;»
«Γιατί δεν μπορούσα».
«Τί δεν μπορούσες;» Ο τόνος της υψώθηκε και η Σμιθ την κοίταξε «Α, όμως με άφησες να βρίσκομαι κοντά τους...Γαμώτο» μουρμούρισε και άφησε ένα αναστεναγμό να ξεφύγει απ' το στόμα της, «παραλίγο να δώσω ένα φιλί στον Τόμας, που να πάρει!»
Η έκπληξη και η απελπισία πήρα το ίδιο μέγεθος σημαντικότητας μέσα της. Δεν σχολίασε τίποτα σχετικά με την τελευταία ομολογία της, επειδή ηρέμησε με εκείνο το "παραλίγο".
«Ήξερα ότι δεν κινδύνευες με εκείνους κοντά, εφόσον δεν γνώριζες την αλήθεια».
«Το ξέρω» είπε σιγανά, πιέζοντας τα χείλη «Ξέρω ήδη πως θα με προστάτευες αν κάτι μου συνέβαινε, όμως...Που να πάρει ο διάολος!» Η βρισιά της την έκανε να τραβηχτεί προς τα πίσω «Γιατί δεν μου το είπες; Γιατί δεν μου είπες τίποτα; Νόμιζα...Εγώ σου είπα για τον πατριό μου, που να πάρει».
Ξαφνικά, η έκφραση της άλλαξε από ταραγμένη σε θυμωμένη.
«Δεν είναι το ίδιο, Νοέλια» Κούνησε το κεφάλι αρνητικά «Σε παρακαλώ, κατάλαβε...»
«Δεν το είπα ποτέ σε κανένα, και το είπα σε εσένα!» την διέκοψε εξοργισμένη «Γιατί εσύ δεν μπορούσες να μου πεις κάτι σαν κι αυτό;»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Άβυσσος(Soul #1)
ParanormalΜία νηπιαγωγός. Μία μυστηριώδης σκοτεινή φιγούρα που ακολουθεί το κάθε της βήμα. Εκεί που η κοπέλα πίστευε πως δεν υπάρχουν δαίμονες, μαθαίνει ότι μπροστά στα μάτια της στέκεται ένας από αυτούς.
