In Between

33

Mabilis na lumipas ang mga araw. I'm running out of time. This our last month as a married couple. Anddd i have a zero percent chance of making isabella love me or atleast making her stay. Great. I'm losing my wife. I'm losing my love. Hayss this sht is too much.

Napaikot ang tingin ko sa kabuohan ng silid. It's my office at home aka my bedroom.

Napahilot ako sa sintido ko. Hindi ako maka concentrate sa pag tatrabaho. Isabella's been filling my head since last week.

Everytime i say something to her she always shut me up. Paano ako makakakilos kong siya mismo lumalayo sa akin?

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I'm totally hopeless.

Rinig ko ang pagparada ng sasakyan sa harap ng bahay. It's already late. Tumayo ako sa upuan at pumunta sa bintana para tiningnan ko sino iyon.

Unang lumabas si harry sa kotse at pinagbuksan ng pinto si isabella. They're spending so much time with each other. Napabuntong hininga ako. Nakangiti yung mga mukha nila at nagusap saglit. I can't hear what they we're talking. The look on their faces says it all. Looks like they had a good time together.

Napaawang pa ang labi ko nung biglang hinila ni harry si isabella for a kiss.

I felt my chest tightened. My tears are in the corner of my eyes. I can't cry.

I can tell that isabella is still shock from his sudden move. Hindi kasi ito gumalaw.

Don't do this to me isabella. Push him away.

Pero hindi talaga ako narinig ni bella. Instead of pushing him away. Isabella grab his neck and pull him for a deeper kiss.

I clenched my fist and closed my eyes shut.  Ang sakit.

Sa pagbukas ng mata ko, nag uunahang tumulo ang mga luha sa aking mata.

They're still kissing.

Nilihis ko ang tingin sa kanila. Napabuntongan ko ang mga gamit dito sa loob. Hinahagis ko lahat ng nahahawakan ko. Fuck, it hurts so much.

I take almost a week arranging this room, and its funny how fast i destroyed it within a minute.

Hindi ko alam kong nakapasok na ba si bella sa  bahay o ano. Bumaba ako para kumuha ng tubig sa kusina. Nakasalubong ko ito sa hagdan. Walang imik na dumaan ito sa gilid ko at pumasok sa kwarto niya. Narinig ko pa ang pagbukas at pagsarado ng pinto.

Gusto ko itong yakapin at sabihin sa kanya kong gaano ko siya kamahal.

I can't unlove her kahit harap harapan na niya akong sinasaktan. I love her so damn much.

I wipe my tears away and proceed to the kitchen to get myself a glass of water.

____

"What are you doing here?" Takang tanong ni jonas pagkabukas ng pinto.

"Can't i visit my best friend anymore?"

"Get in, idiot!" Hinila ako nito papasok.

"Si marvin?" Tanong ko. Nagkibit balikat lang si jonas.

"What happened? Bakit ka napasugod dito?"

"Namiss lang kita."

Napairap ito. "Sus. Ano nga problema mo?"

"Namiss nga ki---"

He cuts me off. "Coffee?"

"Sure." I nodded.

"Spill!" He demanded. We're in his dinning table. Sipping some coffee.

"What?" Maang na bigkas ko.

"Umiyak ka ba? Namamaga mata mo!" Hahawakan sana niya ang mukha ko pero mabilis na tinabig ko ang kamay niya.

"Ako iiyak?" Sabay turo sa sarili. "Pshh bakla lang umiiyak."

Isang palo sa braso ang binigay sakin ni jonas.

"Nasan ba si marvin?" Pang iiba ko sa usapan.

"Andun sa mahal niya!" Inis na sabi ni jonas na may kasama pang irap.

"He's cheating on you?!" Gulat na bulaslas ko. I know they love each other so much. What now?

"Of course not! Subukan lang niya!" Galit na bigkas nito.

Naguguluhang tumingin ako sa kanya. "What? Akala ko ba--"

"He's still in the office even in the middle of the night. He called me minutes ago. Saying he'll gonna be late. Mas mahal niya talaga trabaho niya kesa sakin." Nakahalukipkip ito. Nakinig nalang ako sa kanya. "Hindi na kami masyadong nagkaka oras sa isa't isa. He's been so busy lately. Pag umuuwi naman siya, nakatutok parin sa trabaho. He's ignoring me. The worst is nasasaktan ka na pero hindi niya alam."

"Pero mas masakit yung alam niya pero wala siya pake." Malungkot na tugon ko.

We smile bitterly at each other.

"Cheers to that!" Tinaas ko ang tasa ko.

"Cheers!"

🙃