TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölümden bir kesit 💫
❄️
Yüz ifademi sabit tutmaya çalışırken mekanın kapısının açılması ile bakışlarımı kapıya çevirdim. Elimde ki anahtarı Savaş'ın rahatlıkla alabileceği bir yere bırakırken bakışlarımı onlara çevirmedim. Başımı cama tekrar yasladığımda ellerimi karnımda ki yaranın üzerine bağladım. Kapıların açılma sesi ile ikisi de bir şeyler konuşarak içeri girmişlerdi. Arabaya oturdukları andan itibaren sustuklarında bakışlarım sadece mekanda ki odanın camındaydı.
Araba büyük bir hızla hareket ederken bakışlarımı yere çevirdim ve bedenimi kapıya yaslayarak gözlerimi kapattım. Bakışlarım bir an Savaş 'a kayınca bakışlarımız kesişti. Bakışlarımı hemen ondan çektim ve yere bakmaya devam ettim. Arabanın klimaları açılıp kapılar kilitlendiğinde onun bu kadar ince düşünen yapısıyla dakikalar önce ki halini bağdaştıramıyordum.
Uykum olmamasına rağmen gözlerim kapanırken saçlarımın yüzümü örtmesine izin verdim. Uyku ile uyanıklığın o ince çizgisinde sallanan ruhum dakikaların nasıl bu kadar hızlı geçtiğini anlamazken arabanın durduğunu hissettim. Açılan kapı sesiyle beraber Akın'ın sesini duyduğumda zihnim yeni sorular üretmeye başlamıştı. "Abi ben Alaz'a bilmesi gerektiği kadarını anlatıyorum." Savaş sesini çıkartmazken kapının kapanma sesi geldi.
Savaş'ın da kapısının açıldığını hissettiğimde gözlerimi açmak için zorladım. Kapımın yavaşça açıldığını hissederken rahatsızca yerimde kıpırdandım ve yüzümdeki saçları önüme doğru getirdim. Kapı tamamen açıldığında bedenimi saran soğuk hava ile gözlerimi yavaşça açtım ve saçlarımı gözümün önünden çekip bedenimi doğrulttum. Bakış alanıma Savaş girerken bana doğru yaklaştı ve parmakları ile saçlarımı düzelteceği sırada başımı hzılıca yana doğru çektim.
Gözlerim kısık bir şekilde açıkken bakışlarını karnıma çevirdi. Gözleri her saniye daha da koyulaşmaya başlayınca bu durumdan rahatsızlık duymaya başladım. Bakışlarında öfkenin en koyu halini görüyordum. Elleri benden izin istemeden t-shirt 'ün eteklerini bulunca uykunun verdiği sersemlikle ellerini tuttum ve onu kendimden uzaklaştırdım. Derin bir nefes alıp ellerini tekrar t-shirt 'e yöneltince mesafeli bir şekilde "Çekil önümden ineceğim" dedim.
Sert bir soluğu daha ciğerlerine gönderirken bana doğru eğildi ve bir elini belime doladı. Ne yapmak istediğini anladığımda aramızda ki olmayan mesafeyi umursamadan bedenimi geri çektim ve üzerimde ki uyku sersemliğini atarak elini tutup kendimden uzaklaştırdım. Başını olumsuz anlamda sallayıp sabrının tükendiğini belirten bir ses tonu ile "Şöyle davranma!" Dedi. Onun gözlerinin içine sorgulayıcı bir şekilde bakarken önümde ki bedenini umursamadan ayağa kalktım.
