BAŞ BELASI

45.BÖLÜM

Bazı günler hayatımıza sanki bir imza bir damga gibi yerleşir sanki bir ataçla tutturulmuşçasına belli eder  kendini.Dün gecede benim için ataçlanmış bir geceydi.Hayatımı bir deftere benzeticek olursam  şöylesine bir göz gezdirirken  bile farkedilicek kadar renkli bir gün.Dün gece sanki bir peri masalındaymışım gibiydi ama güzel olan her şey gibi buda bitmişti.Tam şu an o gecenin sabahında gözlerim tavada içimde sevinç çığlıklarıyla yatıyordum.

Biz Batuyla sevgili olmuştuk.Aslında şu an sorguluyordum neden bana daha önce anlatmamıştı neden ben o acıları çekerken söylememişte şimdi bir anda ortaya çıkıvermişti tekrardan ama sonuçta artık sevgiliydik değil mi şu an bunun sevincini yaşamam gerekti .Herşey geride kalmıştı sonunda biz artık biz olabilmiştik.

Haftasonumu normal sakinlikte kızlarla konuşarak geçirmiştim.Ve ne ögrenmiştim tahmin edin.Ne o elbiseyi ne de kuaförü onlar ayarlamıştı hepsini Batu yapmış ve kızlarada bir şey soylememesi için uyarmıştı yani aslında dün gece planlı bir geceymiş ahh kalbim sonunda..

Pazartesi olduğunda artık okulun son bir haftası olduğu için dersler işlenmiycekti ama biz gidicektik. Çünkü son bir hafta hep eğlenceli geçerdi.

Batuyu görmenin heycanıyla dolup taşıyordum ve aşırı derecede  utanıyordum.Daha önce sevgilim olmadiği için nasıl davranıcağımı ne yapıcağımı bilmiyordum ve ben sanırım Batuyla yüz yüzede gelemiycektim.

Sınıftan  içeri girdiğimde girdiğimde Batunun daha gelmedigini farkedince derin bir  nefes aldım.Kızlar hemen yanıma gelmişlerdi ve onların zoru ile kantine iniyorduk birden sınıflardan birinin önünde durmuş bi çocukla sohbet eden Batuyu gördüm. Sinemle Aslı aynı anda  bakıp

(seslerinin tonlaması bile aynıydı.)

-Enişteeeğğğğğğ

Diye bağırınca   gözlerimi kocaman açıp onlara döndüm onlarda benim utandığımı bildikleri için inadına yapıyorlardı.

Batu yüzünde bir gülümsemeyle bize döndüğünde gözleri beni buldu bense mal gibi ne yaptım gözlerimi kocaman açıp arkamı dönüp kaçtım afferim kızım böyle devam et.

Tam okuldan çıkıcakken belimden tutulup bir bedene toslamam bir oldu.Batu kollarını belimden sarmış ve burnunu saçlarıma gömerek derin bir nefes çekmişti içine.Istemsizce gözlerim kapanırken şu anın huzuruyla kalmak istiyordum.

-Nereye  kaçıyorsun baş belası

Nefes sesleri kulaklarıma gelirken elimi öylesine der gibi havada salladım.

-Hiiçç canım ne kaçması benim bi işim vardıda onu unutmuşum

Batunun kollarından sıyrılıp ona döndüm zira bu yakınlık kalbimi çok yoruyordu.Gülümseyere ona baktım ama hala utanıyordum.

-Hatta şimdi gidiyorum

deyip arkamı döndüm ve koşmaya başladım ama bu sefer ne olduğunu bile anlayamadan  Batunun beni çekiştirmesiyle ona tosladım.Beni elimden tutmuş sınıfa sürüklüyordu.

-Batu dururmusun niye çekiştiriyosun

O hiç bir şey söylemeden bizi sınıfa  soktuğunda içeride olan kişiler biraz hoşuma gitmişti çünkü şu an Batuyla el eleydik ve içeride yağmur ve arkadaşları vardı.

Biz içeri girer girmez Yağmur bize dönmüştü ve yutkunarak ellerimize  baktı.Şimdi sevinmedim desem yalan olabilir çünkü Yağmur o kadar yılışık davranıyordu ki artik Batudan uzak durması gerektiğini anlamalıydı.

-Biraz dışarı çıkar mısınız

Dedi Batu Yağmur gözlerinde büyük bir hayal kırıklığıyla bakıp başını evet anlamında salladı ve ayaklandı böyle yapıncada üzülmüştüm şimdi. Sevilmemek çok kötüydü çünkü ben uzun süre bunu yaşamıştım o günlerin hesabını tek tek Batudan sorucaktım.