BAŞ BELASI

6.BÖLÜM

Ağzım bir el tarafından kapatılmıştı daha sonrasında sertçe beni duvara çarpan o el gözlerimin önüne geldi.Sırtım duvara çarpmanın etkisiyle yanıyormuş gibi acımıştı ve kafamı da çarpmıştım. Korkum bin kat artarken karşımda gördüğüm kıpkırmızı ve baygın bakan gözler beni hedef haline getirmişti.Yirmili yaşlarda bir gençti ve ayık olmadığı her halinden belli oluyordu.Iki elinide beni kafes ederek duvara yasladı.

"Nereye gidiyorsun güzelim. Eşlik etseydim."

Adamı büyük bir güçle itmeye çalışsam da o bana karşı koyarak beni tekrar duvara yaslamıştı ayık olmayıp  nasıl bu kadar güçlü olabiliyordu.Yüzünü eğerek kafasını boynuma soktuğunda gelen kusma isteğiyle yüzümü buruşturdum.Artık çırpınıyordum.

"Bırak gideyim, lütfen.Yardım edin!"

Yardım çığlıklarımı kimse duymuyordu çünkü sokakta kimse yoktu.Böyle bir tenha yola girerken aklımdan neler geçiyordu ki.

"O güzel sesini böyle bir şey için boşa harcama.Çok eğleneceğiz merak etme."

Elini tişörtüme uzatıp onu kaldıracağı sırada küçükken gittiğim teakwando kursunda öğrendiğim bir kaç hareketin aklıma gelmesi için yalvarıyordum.O eski defterleri tek tek açıp içinden işime yarayacak bir şeyler bulmaya çalışıyordum aklıma hiçbir şey gelmediğinde aklımdaki tek şeyi yaptım.Ayağımla kasıklarına sert bir tekme attım.Bu onu kıvrandırarak üstümden çekilmesine yol açmıştı. Sonra o an yerde bir demir çubuk dikkatimi çekmişti.Ne olduğunu anlayamadan üzerime gelen adamın karın boşluğuna sapladığım demir ile adamın o baygın bakan gözleri irileşmiş harelerinden acı yayılmaya başlamıştı. Titreyerek elimdeki demiri adamın karnında bırakıp arkamı döndüm. Ben ne yapmıştım böyle.

Hızlıca koşarak sokaktan çıktım.Yaşadığım yer çok büyül bir yer değildi eğer meydana inebilirsem tanıdığım birilerine okuldan birilerine rastlayabilirdim belki.Koşturarak meydana indim.Sanki ayaklarımın üstüne basamıyordum.Tirtir titriyordum arkama baktığımda adamın olmadığını görünce içim biraz rahatlasa da durmadım sadece koştum.Meydana indiğimda etrafıma bakınıyor deli gibi tanıdığım bana yardım edecek birini arıyordum.

O an ne olduğunu bilemiyordum, o an ağladığımın farkında bile değildim. Birinin şevkatine beni sakinleştirmesine ihtiyacım vardı, tam o sırada göz göze geldik bana bakıyordu ben ise perişan bir halde olduğumun farkındaydım ama umrumda değildi, neden bilmiyordum ama onu ilk gördüğüm günden beri kokusu, bakışı, gülüşü benim içimde çok farklı duyguları ortaya çıkarıyordu, neydi bu daha önce hiç hissetmediğim gibi hissediyordum. Hala ağlıyordum oda kaşlarını çatmış 'iyi misin' der gibi bakıyordu gözlerime.

Daha fazla dayanamadım bu 2 gün içimde yaşadıklarım bana çok ağır gelmişti, o sırada tekrar başım dönmeye başladı bütün renkler siyaha dönmüştü bu bir uykuydu ama huzurlu bir uyku, nedense uyumak iyi hissettirmişti hayatın dertlerinden uzaklaşmak...Yine ne olduğunu anlayamadan yere yığıldım...