20.BÖLÜM

638 56 31
                                    

Burası o  kadar huzurluydu ki yağmuru izlemek çok keyifliydi.

Ama yorgunluktan ölüyordum ve neredeyse oturduğum yerde uykuya dalacakken birden gök gürültüsüyle sıçradım, hala çocuk gibi gök gürültüsünden korkuyordum.

"Sen gök gürültüsünden mi korkuyorsun?"

dedi meraklı bakışlarla.

"Hiçte bile niye korkayım ki."

Tam o sırada bi tane daha şimşek çaktı bende o anki reflexle oturduğumuz pufun üstünde sıçrayıp kayarak yere düşmüştüm utancımdan ölecektim.

Batu anırarak gülmeye başladı onu hiç böyle gülerken görmemiştim.

"Sen baya çocuk gibi korkuyorsun." dedi.

Hemen ondan uzaklaşıp kendi yerime geçtim.

"Hayır o reflexle şey oldu bir kere."

"Ne oldu."

dedi gülerek o gamzeler yine çıkmıştı yanaklarını mıncırmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Ya korktum ne yapayım sanki sen hiçbir şeyden korkmuyorsun.

"Yanlız korktuğunda da bana doğu düşmen dikkatimi çekti. Sen yinede bana fazla kaptırma kendini .Mazallah aşık falan olursun seninle uğraşamam şimdi.

Ne, ne diyordu bu be. Resmen bana aşık olma dedi. Geçti Bolunun pazarı sür eşeğini Niğdeye koçum.Geçmiş olsun olduk bir kere yapacak bir şet yok.
Ama belli etmemeliydim kaşlarımı çattım.

"Ne sana aşık mı olacakmışım ben saçma sapan konuşma."

(Bu dediğine kendin inanıyor musun Hayal?)

"Tamam ya şaka yaptım kızma."

"Hadi yatalım."

Birlikte uyumayacaktık heralde.

"Birlikte uyumuycaz her... aaaayy.

Diye çığlık atıp elimdeki yastığa sarıldım gök gürültüsünden de yastıkla kurtulacaktım çünkü."

"Hahahaha  merak etme birlikte yatmayacağız sorna sen kendine hakim olamayıp sarılırsın falan."

"Ne ne ne! ben mi? Lan biz geçen gece birlikte uyumadık mı sapıkmışım gibi konuşma benimle."

"Tamam baş belası şaka ya sen benim odamda yatarsın bende burada yatarım."

"Yok ya gerek yok ben yatarım burada."

"Hayır burası rahat değil."

Yaa benide düşünürmüş yicem şimdi.

"Ama sen rahatsız olacaksın burada."

"Beraber yatalım istersen Hayal."

"Tamam sustum."

"Ben yatağı hazırlayınca sana haber veririm."

"Tamam."

Batu yukarı çıkarken peşinden koşturdum.

"Dur yardım edeyim sana."

"Hallederim ben."

"Hayatinda kaç kere yastık kılıfı değiştirdin acaba."

"Genellikle benim yerime ilgilenen bir abla oluyor ama şimdi olmadığına göre ilk."

Ohh birde yardımcısı vardı.Bu inatla abla nasıl başa çıkıyor çok merak ediyorum.

"Ya ver şu yastiği bana."

BAŞ BELASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin