Aslının o söylediği kafama biraz takılmıştı tehlikeli biri miydi ki böyle söylemişti, Sinemin ondan korkması biraz tuhaf gelmişti zaten ama şu an bunları düşünecek durumda değildim, eve gitmeliydim.
Sırama doğru yurudum Batu'yla konuşmaya biraz çekinsem de bu doğal bir şeydi ve utanmama gerek olmadığını düşündüm.
"Şey teşekkür ederim ceketin bu günlük bende kalabilir mi yarın getiririm söz."
"Olur kalsın."
"Teşekkür ederim."
"Sen böyle habire teşekkür edip duracak mısın yoksa eve gidicek misin artık?"
Bu çocuk ne yapmaya çalışıyordu ki, niye beni tersliyordu?
"Sen de beni terslemeyi bırakacak mısın?"
"Güle güle."
Dedi ve önüne döndü.
Gözlerimi devirdim ve yürümeye başladım okul evime çok uzak değildi, annem şehirdışına çıkmıştı onun için evde babamla tektim daha işten dönmemişti.
Eve yürürken şanssızlığımı düşünüyordum daha ilk günden olaylı bir gün olmuştu. Eve gittiğimde Batu'nun ceketini yıkamaya atmıştım. Ceketi elime aldığımda farkettiğim ilk şey hafif fresh bir parfüm kokusuydu.
Zaten yanına oturduğumda da o kokuyu duymuştum. Parfümü güzeldi.
Ceketi hemen makineye atıp yıkadım. Babam eve daha dönmemişti bende yatıp uyumaya karar verdim. Yatağıma girdim ve yorganımın o soğuk dokusu ilk başta tenimi ürpertse de sonrasında büyük bir mayışma gelmişti.Ödevim veya yapacak bir işim olmadığı için bir daha uyanmamak üzere rahatça yattım. Gece yarısı karın ağrısıyla uyanmıştım, "Her ay bu ağrıyı çekmekten bıktım artık." diye söylenirken bi ses duydum.Bir kadın kıkırdayıp kahkaha atıyordu. İlk başta uykudan uyanamadığım için annemin sesi zannettip saate baktım saat sabaha karşı beşti. Belki de dışarıdan gelen bir sestir diyerek çokta takmadım. Tam uyucakken o sesin anneme ait olmadığını anladım ve sonra babamın sesi hayır bu olamazdı, benim babam asla böyle bir şey yapmazdı.
Sessizce dışarıya çıktım yatak odasının kapısı açıktı ve gördüğüm şeyle dehşete düştüm babam başka bir kadınla annemle babamın yatağında...
Hayır hayır hayır.Bu olamazdı böyle olamazdı o adam benim babam değildi. Ellerim titriyor kalbim yerinden çıkmak için göğsümü zorluyordu.Bedenim bu şoku atlatamıyormuş gibi titremeye başlamıştı. Hızlıca odama girdim okul çantamı aldım ne olur ne olmaz diye kıyafet de almıştım. Çünkü bugün bu eve dönmeyi düşünmüyodum. Orada Batu'nun çeketini görünce onuda alıp çıktım. Yıkılmıştım ne yapacağımı bilmiyordum, nereye gideceğimi, anneme nasıl söyleyecektim.
Söyleyecek miydim istemsizce yanağımdan süzülen yaşları sildim. Okulum 7 de başlıyordu ama saat daha 5 ti hızla evden çıktığım için üstüme ceket almamıştım.
Üşüyordum ama bu umrumda bile değildi yıkılmıştım, ne yapacağımı bilemeden okula doğru yürüdüm. Artık ağlayamıyordum ölü bir ceset gibi yürüyordum sadece yürüyodum.
Okulun bahçesindeki bankları gördüm ve oraya oturdum donuyordum ama hareket bile edemiyordum. Saat 6:30 olmuştu ama ben hala kendime gelemiyordum.
Gözlerimi kapattığımda o görüntü gözlerimin önüne geliyordu o sırada yanıma oturanı hissetmedim bile. Bir anda elimdeki Batunun ceketini birisi elimden aldı kafamı çevirdiğimde Batunun tam kendisiydi.
Ceketi alıp üstüme örttü ne işi vardı burada daha saat erkendi.Benim hâlim ne kadar berbatsa bir sorun olduğunu anlamış gibiydi.
"İyi misin?"
Kafamı hayır anlamında salladım.Şu an yalan söylemeye bile halim yoktu.
"Anlat."
Bu yeni tanıştığım çocuğa her şeyimi anlatıcak değildim nazik davranması hoşuma gitsede kendimi olanları tekrar konuşacak kadar iyi hissetmiyordum. Başımı hayır anlamında salladım, zil çalmıştı oradan kalktım ceketi üstümden çıkarıp ona uzattım.
"Teşekkür ederim."
O sırada yanağımdan bir damla yaş düştü kendime lanetler okurken hemen sildim. Arkamı döndüm ve yürüdüm yakın kimsem yoktu, Aslı dışında daha yeni tanışmamıza rağmen ona güveniyordum. Okuldan sorna uyumadan önce 3 saat boyunca görüntülü konuşmuştuk, birbirimize kendimizi anlatmıştık, onun da benim gibi pek arkadaşı yoktu beni gördüğünde iyi anlaşacağımızı düşünüp yanıma gelmişti, öyle de olmuştu zaten.
Nedense Aslıya güveniyordum.Bu güvenim boşa da çıkabilirdi daha neredeyse yeni tanıştığım birine sırlarımı anlatmak tehlikeliydi belki ama içimde bir yerde ona güvenebileceğimi söylüyordu. Sınıfa girince Aslı benim o halimi farketti hemen gelip sarıldı.
"Noldu iyi misin bu ne hal kızım."
"Hayır değilim."
Dedim ve artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Ona sarıldım herşeyi anlattım bir daha o eve gitmek istemiyordum. Aslı bu gece onlarda kalabileceğimi söyledi, daha yeni tanıştığım birine, evlerine gidebilecek kadar güvenebilir miydim? Artık hiçbir şey umrumda değil gibiydi sanki büyük bir şok geçiriyordum.Yaşadıklarım veya yaşayacaklarım umrumda değildi. Başka çarem yoktu bende kabul ettim.O eve bugün gitmek istemiyordum.
Sırama gidip oturdum Batu benimle o gün hiç konuşmadı tam o sırada telefonuma bir mesaj geldi babamdan
"Özür dilerim sana her şeyi anlatacağım.."
🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈
Ne anlatacaktı bunu yapmasının nedeni ne olabilirdi ki...
YOU ARE READING
BAŞ BELASI
Random"Özür dilerim..." "Sen gerçekten problemlisin." "Ne ben mi problemliyim?" "Tanıştığımızdan beri ya özür diliyorsun ya da teşekkür ediyorsun." "Çünkü başıma hep bir dert açıyorum ve sen beni kurtarıyorsun." O benim için güneş gibiydi bazen yakıp kül...
