BAŞ BELASI

9.BÖLÜM

Gözlerim inşallah yanlış görüyordur dedim, çünkü okulun arkasında Cenk ve Batu yumruk yumruğa kavga ediyordu.

Ne, neden ama? O sırada Aslı kolumdan tutup beni çekmeye çalıştı.

"Kızım çabuk yürü bu işe bulaşmasak daha iyi."

"Ne böyle kavga etmelerine izin mi vereceğiz birbirlerini öldürecekler."

Ben ilerleyip onların yanına gittim ne kadar sinirliyseler benim geldiğimi görmediler bile.

"Hey napıyorsunuz siz ya durun."

Ben böyle bağırınca birden kafalarını bana çevirdiler Batu'nun dudağı patlamıştı Cenk'in ise kaşı yarılmıştı Cenk bana döndü ikisi de nefes nefeselerdi ve etrafta kimse yoktu.Nasıl oluyordu da bu kadar okulun orta yerinde rahatlıkla kavga edebiliyorlardı. Kamerada mı yoktu?

"Hayal sen gitsen daha iyi olur."

"Ne, gideyim de birbirinizi mi öldürün? Şu halinize bir bakın çocuk musunuz siz ya yürüyün revire gidelim.

Batu kaşlarını çatarak bana baktı.

"Ben hiçbir yere gelmiyorum, bir şeyim yok benim."

Dedi ve Cenk'e bir yumruk daha indirdi. Aslı bir çığlık attığında ben sakinlikle ikisini izliyordum. Neden bu kadar sakindim onu da bilmiyordum ama sakindim. Sonra Cenk'te ona vurdu artık dayanamayarak aralarına girmeye çalıştım ama olan bana oldu. Aralarına girmemle yere düşmem bir olmuştu.

Ve yine gözlerimi hastanede açmıştım. Bu zamana kadar hiç hastanelere uğramayan bir kız olarak bu okula geldiğimden beri tam 2 kez bayılmış ve hastanede uyanmıştım ne olmuştu benim sakin hayatıma. Sadece kolumda birkaç çizik vardı ama yine de revire gelmiştik. Adamların ağzı yüzü kan içinde benim çiziklerim çok acildi şu an gerçekten.

Bayılmış taklidi yaptığın için endişelenmiş olabilirler mi Hayal?

O an için onları ayırmanın tek yolu bu gibi gelmişti...

"İyi misin?"

Bu ses Cenk'in sesiydi.

"Güzelim iyi misin?"

Aslı da burdaydı
İkiside hemşireyi çağırmaya çıkmışlardı.

Ama o, onun sesini duyamıyordum. Gözlerimi açıp baktığımda yanımda olduğunu gördüm yarım saat baygın rolü yaparak yatmıştım ve benim başımda o da beklemişti.

"Özür dilerim sana zarar vermek istememiştim."

Gözlerinde gördüğüm pişmanlık ve üzüntü o kadar fazlaydı ki benim gözlerime de bulaşmış mıydı acaba?

"Biliyorum önemli değil."

Dedim zorlukla,
Kalktım ve oturdum. Odada sadece Batu vardı, elimi dudağına götürdüm yarasına dokundum. O hiçbir şey demeden beni izliyordu bu hareketime biraz şaşırmış gibiydi.

"Acıyor mu?"

"Ne."

"Dudağın acıyor mu?"

"Benim yüzümden bayıldın ve sen benim yaramı mı soruyorsun?"

"İstemeden olduğunu biliyorum."

"Ama ben buyum öfkemi kontrol edemiyorum. Sana söyledikleri şeyi şimdi anladın mı?"

Dedi ve gitti kalbim acımıştı, beni o halde neden bırakmıştı ki işte o an anladım ben sanırım ondan hoşlanıyordum.Bunu kendime itiraf etmek çok zor olsa da böyle bir şey olmuştu. Aşk değildi aşk bu kadar kısa sürede olabilecek bir şey değildi benim gözümde. Ama ondan hoşlandığım gerçeğini kendimden daha fazla saklayamıyordu.

Revirden çıktım Aslı ve Cenk beni evime bıraktılar onlara teşekkür ettim ve Cenke  yarın ondan hesap soracağımı söyledim o da "Tamam teslim oluyorum, yarın görüşürüz güzellik."dedi.

Eve geldiğim de Batu'nun dediklerini düşünüyordum. Neden ondan uzak durmamı istemişti, ben ondan uzak durmak istemiyodum, bunları düşünürken başımın ağrısına daha fazla dayanamadım ve kendimi uykuya teslim ettim...