Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
Yukarıdaki şarkı bana çok anlamlı geldi, açıp bölümü öyle okuyun derim size.
Bol yorumlu ve güzel okumalar💛*
24.BÖLÜM: ❝Bir Tutam Umut❞
"Yeryüzüne fısıldadığım bir tutam umut, gerçekleşmeyerek uçup gitmişti..."
|Bölüm Şarkısı: Aviva-Princesses Don't Cry|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çınar az da olsa rahatlamıştı. Düğünün bitmesine daha saatler vardı. Beni yalnız bırakmak istemese de ben onun gitmesini istiyordum çünkü eğer gitmezse daha kötü olacağını biliyordum. Kalabalığa hala alışamamıştı ve alışması da zor olacak gibiydi. Kendini zor tutuyordu ve bir süre sonra da dayanamıyordu, bunu biliyordum.
"Çınar, lütfen dediğimi yap. Daha fazla kötü olma,bu kalabalıkta kendi kendini boğma. Lütfen Çınar. Beni düşünme, kendini düşün ve git evine tamam mı?"
"Olmaz Eylül, olmaz. Bak ben iyiyim."
"Değilsin Çınar. Lütfen daha fazla zorlama kendini."
Doğruldu ve yüzüne bir gülümseme kondurdu. Saçlarını düzeltti ve bana baktı. "Sen gitmezsen eğer yanımdan iyiyim. Ama sen gidince kötü oluyorum."
Gülümsedim. "Eve gitmiyorsun zaten,bunda kararlısın. O zaman bende senin yanından ayrılmam, kendini iyi hissedersin. Tamam mı?"
Başını salladı. "Tamam."
"Peki o zaman, istersen biraz daha burada durabiliriz. Daha sonra gideriz salona, ne dersin?"
"Düğünü kaçırırsın ama."
"Bir şey olmaz, şu an zaten danslar bitmiş oynanmaya geçilmiştir. Bende zaten oynamayı düşünmüyorum. Biraz duralım, hem sende rahatla. Olur mu?"
"Peki, olur. Sen nasıl istersen."
Arkama yaslandım ve başımı yavaşça koltuğa koydum. Yüksek sesli müzikten hafifte olsa başım ağrıdığı için az da olsa dinlenmek iyi geliyordu.
"Ben küçükken dışlanmışım hep. Konuşamamamdan, davranışlarımdan. Annem diyordu, davranışlarında gariplik yok senin onlar öyle anlıyor diye ama sonradan fark ettim onlara göre biraz küçük davrandığımı. Şu an 26 yaşındayım, bazen oyunlar oynuyorum. Ama annem kendini son zamanlarda çok geliştirdin diyordu. Artık da oyuncaklarla oynayasım gelmiyor mesela." Başını koltuğa yasladı ve bana baktı.
"Sence artık bir çocuk gibi mi davranıyorum Eylül?"
"İlk gördüğümdeki Çınar'la şu anki sen arasında çok fark var Çınar. Yaklaşık beş-altı aydır tanıyorum seni ve sen gerçekten değiştin Çınar. Kendini çok fazla geliştirdin. Konuşmalarından davranışlarına kadar... Sen hiçte çocuk gibi davranmıyorsun artık Çınar. Sen kendini geliştirmek istedin ve bunu başardın."
