Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
"Keşke her şey resimlerdeki gibi olsa... Mutlu ve güzel!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bak, bu benim günlüğüm!" diyerek odadaki defteri elime tutuşturduğunda kaşlarımı çattım.
Şu an bize ayarladıkları evde Çınar'a özel getirdikleri eşyalara bakıyordum...
"Okumayı öğrendiğimden beri yazıyorum. Arada yazmadığım zamanlarda oldu ama genel olarak hep yazdım. "
Çınar günlüğüne öylece baktı. "Bana okur musun?"
Günlüğün sayfasını açtığımda el yazısıyla yazılmış büyük yazılarla karşılaştım.
"Hadi, oku!"
1 Eylül 2009
~Bugün annemin isteği üzerine okumamı ve yazmamı geliştirmek amacıyla günlük yazmaya başladım.
Günlüğün anlamını bile bilmiyorum. Sanırım içini dökmek için yazılan kelimeler...
Ama ben ne yazabilirim ki buraya?
İnsanlar ne yazarki buraya?
Neyse, anneme soracağım her şeyi...
"Ben günlük denilen şeyi bir masal olarak görüyorum." Çınar günlüğe doğru eğildi ve sonraki sayfayı çevirdi. "İnsanın kendi hayatını günlük yaşantılar olarak yazması da bir nevi masal değil midir?"
Kafamı yana eğdim ve sonraki sayfaya baktım.
"Bu sayfayı annem yazdı. Nasıl yazılacağını öğretmek için!"
2 Eylül 2009
~ Ben Çınar... Çınar Göktuğ!
15 yaşındayım...
Bugün, annemle beraber yemekler yaptım. Ama hamurdan!
Annem kendi hamuruyla uğraşırken, ben de renkli renkli hamurlarla oynadım.
Daha sonra ise birlikte arabalarımla oynadık.
Annem bir tane daha araba almış bana...
Kocaman hemde...
Neyse bugünlük yeter, görüşürüz günlük!
"Günlük.."diye mırıldandım. "Bana her daim saçma gelen bir şeydir. Bir insan neden yaşadıklarını kağıda aktarır ki? Hiçbir zaman da tutmadım..."
"Neden ki?"
"Bilmem!"
Günlüğü kapatıp önüme koyduğumda, Çınar üzgün bir şekilde bana baktı. "Sadece son sayfayı da okur musun?" diye mırıldandığında kalın defterin son yaprağını açtım.
