Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
*Yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayın iyi ve keyifli okumalar...
Bu arada oy ve yorumlarımızı eksik etmezsek sevinirim...
O zaman haydi bölüme💙*
13.BÖLÜM: ❝Bul Beni❞
"Yuvama dönmüşüm gibi hissetmemi sağlıyorsun..."
|Bölüm Şarkısı: Adele-Lovesong|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önümdeki şömineye öylece bakarken elinde tepsiyle halının üzerine oturdu. "Al bakalım."diye mırıldandığında tepsiyi ona doğru ittim. "İstemiyorum."
"Eylül, hadi güzelim."
"İsmimi ağzına alma."
Elini çeneme koydu ve beni kendisine çevirdi. "Böyle çok tatlısın biliyor musun? Neden benimle konuşmuyorsun?"
"Elimi koltuğa kelepçeliyorsun. Beni kaçırıyorsun üstelik dağ başına getiriyorsun. Ah sana aşık mı olmalıyım?"
"Evet."
"Sen ne kendini bilmez birisin? Ayağıma yardım ettin dedim, niyetinin böyle olduğunu bile düşünmedim. Haftalarca aradın, mesajlar attın. Zorla güzellik olmaz. Anlamıyor musun?"
"Çok güzelsin.."
"Çok iğrençsin."
Bana doğru eğildiğinde boşta kalan elimle tabaktaki makarnaları kafasına boşalttım. Öylece kalırken bacağına tekme attım. "Ver şunun anahtarını"
Güldü. İğrenç bir şekilde güldü!
"Bana bak kızım, bu evden çıkamazsın."
"Öldürsen daha iyi. Öldür de kurtulayım ya. Bo ovdon çokomozson."
"Daha da tatlı oluyorsun..."
"Allah'ım yardım et."
"Ee hadi nerde Çınar'ın?"
Peçeteyle yüzündeki makarnaları temizlerken sinirle ona baktım, tekrar gülümsedi. "Elindeki şeyi de çıkaralım artık."
Kelepçeyi anahtarla çıkarırken aklıma gelen fikirle içimden gülümsedim. Bu kelepçe işime yarayabilirdi.
"Kelepçeyle beni falan yakalamayı düşünüyorsan zor o iş. Kelepçeyi yakacağım."dedi ve şöminenin içerisine attı. "Kapıyı zaten açamazsın, pencereler zor.. Ah başbaşa kaldık."
Ağlamak istiyordum. Canım çıkana kadar ağlamak istiyordum.
Öylece burada kalakalmıştım. Yardımın gelmesi zordu. Tek başıma kurtulmam ise imkansız denebilirdi...
Allah'ım yardım et!
"Beni anlamayacaksın hiçbir zaman değil mi?"diyerek dizlerimi kendime çektim. "Kimse anlamadı ki zaten..."
