Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
* Selammm, hoşgeldinizz öncelikleee, yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayalım, bu bölümü yazdığımda aklıma gelen bu sözler üzerine bu şarkıyı koymak istedim buraya, umarım sizde şarkıyı dinleyerek okursunuz bu bölümü. İyi ve güzel okumalar... *
7.BÖLÜM:❝Çiçek❞
" Eğer ölen kişiler veda etseydi, tamamen bizden gitmiş olmazlar mıydı? "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeryüzünün bir kuralı vardır aslında... Tamam dersin, kabullenirsin... Daha sonra o dediğin şeye alışırken, eskiden istediğin şey gerçekleşir. İstemezsin ki onu artık, yeni haline alışmışsındır... Üzülürsün, belki de ağlarsın... Ama olan olmuştur, değil mi? Nereye kadar ağlayarak kaçabilirsin ki?
Bende tamam demiş kabullenmiştim... Belki geçen hafta böyle bir şey olsa sevinebilirdim ama şimdi... Bilmiyordum, kafam çok karışıktı... Gamze Teyze için üzülüyordum...
Eğer böyle bir şey olursa Çınar'ın hali ne olurdu?
İlk ve tek arkadaşım diyordu ona...
Başımda bekleyen annem uyurken, gözümden istemsizce birkaç damla yaş aktı.
Geçen hafta hayatımda olmayan, tanımadığım insanla evlenmemek isterken şu anki durum oldukça farklıydı.
Kendim hariç herkesi düşünüyordum. Sanki insanların mutlu olması için yaşıyor gibiydim.
