Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eylül'den...
"Bıktım ya, çok istiyorsan evden çıkmamı çıkarım anne."
"O ne biçim laf öyle?"
"Eve geldim anne yok karşı komşunun çocuğu, yok arkadaşının çocuğu yok şu yok bu. Bu ne ya? Şimdide başıma Çınar çıktı. Hareketlerini görmüyor musun? Annesiyle konuşmanızı duydum ben,hareketleri bile normal değil ki." Konuşmak istemesem de konuştum, kalbim acısa da konuştum, yoksa vazgeçeceği yoktu.
"Sus kız. O karşındaki adam varya.. dünyadaki en temiz insan.Şimdi, geç şu odaya ve konuş onunla."
"Hayır."
"Bana baksana sen, odana kilitlerim bu yaşta seni. Al şunu , bir konuş sadece."
Annemin elindeki karttaki numaraya bakakaldığım dakikaların sonunda derin bir nefes aldım. Başka yol yoktu, kabul etmekten başka...
"Tamam..tamam anne. Tamam."
"Ha bu arada birkaç saat sonra hep beraber alışverişe çıkacağız!"
Dün onlara gitmiş ve onunla tanışmıştım.
İyi biriydi...
Saf ve masum...
Ama olmazdı işte! Ben evlenmek falan istemiyordum!
Kartı elinden aldım ve odama girdim, boru paça gri kotumu geçirip üzerine siyah bir t-shirt giydim.
Aramayacaktım onu...
Hem..arasam ne konuşacaktım?
Saçlarımı açık bırakıp, komodinin üzerindeki telefonumu aldım.
Karttaki numarayı ne olur ne olmaz diye kaydettim ve kartı çekmeceye koydum.
Daha sonra ise odamın balkonuna çıktım ve telefonumla uğraştım. Telefonla konuşuyormuşum gibi uzunca oturdum balkonumda...
Yeteri kadar oturduğumda odamdan çıktım ve annemin yanına geçtim."Konuştun değil mi? "
Başımı salladım." Aferin. Sen şuraları topla, ben de üzerimi giyineyim. Çıkalım beraber."
🍁
"Ah, bak bu çok güzel!"
Annem, Çınar'a gösterdiği damatlığa alıcı gözüyle baktıktan sonra Çınar'ın eline verdi.
