Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
Öncelikle yukarıdaki şarkıyı açalım.. bölümü öyle okuyalımm
İyi okumalar dilerimm bölüm sonu görüşürüzz🧡*
37.BÖLÜM: ❝Canımın İçi..❞
"Duysun çöller, ölmez melekler..."
|Bölüm Şarkısı: Mor ve Ötesi- Melekler Ölmez|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O sırada hoparlörden yükselen ses sessizliğimizi bozdu.
Herkes kaşları çatık hoparlörden yükselen sesin geldiği kişiyi ararken ise genç bir kız piste geldi.
"Selam düğün halkı, ben Nisa!"
Bir kahkaha sesi yükseldi bunların üzerine. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken ise karşımda elinde mikrofonuyla Nisa denilen kız belirdi.
"Ben ailemden kalan son kişiyim. Ailemi söyleyecek olursak... Babam öldü, annem öldü, abim öldü. Hepsi de bir kız yüzünden. Bugün düğünü olan o kız yüzünden." Ağzım açık karşımdaki kişiye bakarken kız yanına gelen güvenlikleri cebinden çıkarttığı silahla vurdu.
Yüzünde yine bir sinsi gülümseme belirdi. Bu sefer bana bakıyordu. Gözlerimin içine içine bakıyordu.
"Ben Uraz'ın kardeşi Eylül. Benziyor muyuz?" Çınar önümde beni sararken onu geriye çektim.
İnsanlar korkuyla bakınırken polis sesleri gelmeye başlamıştı.
"Sen benim ailemi yok ettin. Benim aile hayatımı bozdun Eylül. Şimdi sıra bende."
Çınar'ı hedef aldı. "Seni öldürürsem acı çekemezsin." dedi ve diğer cebinden de bir silah çıkarıp anneme yöneltti. Ama babam hemen annemi arkasına aldı.
Korkudan bedenim titrerken Çınar'ın önüne geçtim.
Çınar ise kollarımı tutup beni arkasına aldı. "Eylül, yalvarırım arkamda dur."
"Çınar elinde silah var."
"Bu yüzden arkamda dur Eylül, lütfen. Sana bir şey olmasına dayanamam ben."
"Bende dayanamam Çınar. Yalvarırım bırak beni."
"Olmaz Eylül."
Çınar arkamda kollarımı önüne geçmeyim diye sımsıkı tutarken zorla başımı sırtına yasladım.
Pistin ortasında öylece duruyorduk.
Nisa denilen kız ise elinde silahlarla gülüyordu.
"Vedaları sevmem ne yazık ki. Bir anda ayrılacaksınız şimdi." Polisler salonu bastığında etrafta ateş sesleri yükseldi.
Çığlıklarım salonu sararken zar zor önüme baktım.
Nisa hem babamı, hem Çınar'ı, daha sonra da kendini vurmuştu.
