Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
*Yukarıdaki şarkıyı açalım, satır arası yorumlarımızı da unutmayalım.
İyi okumalar<3*
34.BÖLÜM: ❝Gerçekleşen Masal❞
"Aklıma geldin bu gece, hayallere daldım yine de..."
|Bölüm Şarkısı: Tolga Ayaz-Hayal|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet, yaşadığım en güzel, en anlamlı, en inanamadığımgündeydim. Hala devam ediyor olması bile beni şaşkınlığa sürüklerken aynı zamanda da bu andan çıkmak istemiyordum.
Çınar 'ın önüme koyduğu çikolataları yiyordum. Çınar, evi çikolatadan yapamayacağı için -ki aslında bunuda düşünmüştü ve şekerden, çikolatalardan süsler yapmıştı evin duvarlarına- önüme çikolataları yığmıştı. Her çeşit çikolatadan vardı diyebilirim.
"Bunları nasıl yaptın? Yani çok masraf olmuştur sana."
"Birkaç aydır pastaneden kazandığım paraları biriktiriyorum. Burdaki evde zaten varmış. Sadece babamla birazcık süsledik."
Şekerleri işaret ettiğinde gülümsedim. "Kendimi Hansel ve Gretel'deki o evde gibi hissediyorum. Çok güzel, hala inanamıyorum"
Çınar önce tepki vermedi, daha sonraysa kocaman gülümseyerek bana baktı. "Masalımın devamını hatırlıyor musun Eylül?"
Gözlerimi çikolatalardan ayırıp Çınar'a çevirdim. "Masaldaki oğlan kızı çiçek tarlasının diğer tarafındaki çiçekli kocaman bir salıncağa götürüyordu."
Çınar kaşlarını çatıp, "Sonra?" diye mırıldandı.
Ne yazık ki uykuya mahsur olan ben ondan sonrasını hatırlamıyordum.
"Ondan sonrası uyku." diye utançla mırıldandım.
"Tamam o zaman ondan sonrası da sana sürpriz olur. Hadi gel benimle."
Gülümsedim, saçlarım hafif rüzgarın etkisiyle kulağıma çarparken Çınar'ın elini tutarak ayağa kalktım.
Çok heyecanlıydı, yapacaklarını heyecanla bana göstertmek istiyordu. Bu halleri beni daha da heyecanlandırıp, mutlu ederken bir kez daha gülümseyerek ve hayran kalarak ona baktım.
Önce benim de hatırladığım üzere beni çiçekten yapılmış olan salıncağa oturttu.
Her şeyi özenli bir şekilde hazırlamıştı.
Karşımızdaki gün batımı manzarası beni büyülerken hafif bir şekilde beni sallamaya başladı.
"Sıkı tutun Eylül."
Salıncağın iplerine sıkıca tutunduğumda Çınar da yavaş yavaş salıncağı hızlandırmaya başlamıştı.
Bir süre beni salladı. Ben bu güzellikle büyülendikten sonraysa aynı zevki onunda tatması için ısrar ettim ve bende yavaşça onu sallamaya başladım. İstesem de Çınar'ı beni salladığı gibi sallayamazdım, çünkü Çınar'ın yarısı kadardım ve şu an bile onu sallamakta güçlük çekiyordum.
