Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
*Selam... Yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayalım, keyifli okumalar dilerim.*
15.BÖLÜM: ❝İçimizdeki Çığlık❞
"Hepimizin içinde saklamaya çalıştığı bir çığlık var..."
|Bölüm Şarkısı: Sia-Bird Set Free|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanedeydik.
Yanımda Ecrin, Ali, Çınar, Kübra ve Rüzgar...
Hepimiz çok kötü bir durumdaydık. Rana'nın iç organlarına zarar verilmişti ve ne olduğunu tahmin bile etmek istemiyordum. Sadece iyi olmasını istiyordum. Gözlerini açmasını ve "Ne sandınız şapşallar sizi bırakacağımı mı?" demesini...
"Ya o uyanıncaya kadar ona bir daha zarar verirse. Ya bizim boş olduğumuz bir anı bulursa? Ya bulalım şu adamlığın a'sını bile gerçekleştiremeyen pisliği. Çöp kutusu ne ya? Yanına bırakmış. Çöp mü benim arkadaşım?"
"Polis o yerde araştırmalar yapıyor zaten."
"Yemişim polisini. Bak sabaha kadar naptı? Naptı da buldu kızı? Belki daha erken onu bulsaydık şimdi bu durumda değildik."
"Ali, sakin."
"Sakin ha sakin. Biri gelmiş arkadaşımızı ne hale sokmuş diyorsun ki sakin ol. Polisler naptı Eylül? Naptı?"
Dudağımı ısırıp konuşmadığımda Ali ayağa kalktı. "Ben şu Rana'nın bulunduğu yerlere bakacağım. Bir şey olursa haber verin."
"Dikkat et." Ali hastaneden çıktığında başımı duvara yasladım. Gözümden birkaç damla yaş aktığında Ecrin omzuma yaslandı. "Sana kızmadı ki. Sadece biraz sinirli."
"Ama haklı, salak gibi kızı bıraktık öyle."
"Neyse ben kahve almaya gideceğim gelecek misiniz?"
Başımı hayır anlamında salladığımda Rüzgar, Kübra ve Ecrin yanımızdan ayrıldı. Gözlerim yorgunluktan kapanmaya başlarken Çınar yavaşça omzuma dokundu. "İstersen omzuma yatabilirsin."
"Böyle iyiyim."dediğimde başını eğdi. "Sen nasıl istersen."
Gözlerimi kapadığımda bir anda aklıma gelen şeyle kafamı kaldırdım. "Of, projeyi götürmedim. Birkaç gün de işe gitmedim. Bu sefer kovulmasam iyi."
"Saat daha erken, ne zaman gidecektin işe?"
Gözlerimi saatime çevirdiğimde nefesimi dışarıya verdim. "Eğer eve on dakikada gidip, oradan da şirkete beş dakikada gidersem yetişirim. Ama zor."
