Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
"Ya onunla beraber küçülecek, ya da onunla beraber büyüyecektim..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kıyafetlerimi bile çıkarmadığım ve direkt yatmış olduğum bir gecenin sabahına uyandığımda kollarımın tutulmuş olduğunu hissettim ve yavaş bir şekilde kalktım. Her tarafım uyuşmuşken üzerimdeki pantolon ve t-shirtü çıkardım ve yerine dizimin hafif altında biten rahat, siyah bol penye tulumumu geçirdim.
Saçlarımı arkadan toplayıp, odamdan çıktım ve yüzümü yıkayıp mutfaktaki annemin yanına geçtim.
"Günaydın kızım!"
"Günaydın!"
Gözlerimi kırpıştırarak anneme bakarken annem, son olarak patates kızartmasını da masaya koydu ve sandalyesine oturdu. "Al, nişan yüzüğün!" Annemin uzattığı alyansa boş boş baktığımda annem elimi eline aldı ve parmağıma yüzüğü taktı.
"Biliyorum; çok ani davrandım. İki haftada her şey oldu... Ama..bunu yapmamız lazımdı kızım!"
Annem gözlerini masaya çevirdiğnde dikkatle ona baktım. "Nasıl yani?"
Şu an annemden her şeyi beklerdim. Mesela töre?
Ya da beşik kertmesi?
Gülmemeye çalıştım ve yüzüme ciddi bir ifade takındım.
"Gamze'yi yıllardır tanırım...Sen bilmezsin belki, okulun için şehir dışına çıktığında tanıştık, görüştük. Çok iyi biridir o! Birkaç hafta önce.. hastalandığını söyledi! Bir..birkaç ay ömrü kaldığını..."
Annemin gözünden bir damla yaş damladı. "Beni aradı... Anlattı her şeyi! Oğlunun durumundan, oğlunu nasıl bırakacağından..."
"Belki..belki senin üzerine karar verdim ama yapmam lazımdı kızım! "
Gözüm dolduğunda hiçbir şey demedim ve öylece kaldım.
Böyle bir şeyi hiç beklemiyordum...
Annem benim evlenmem için her şeyi yapardı, diye düşünmüştüm ama... Böyle bir konu, aklımın ucundan dahi geçmemişti...
"Kocam nasıl bakar, Çınar tek başına nolur dedi..."
Annem gözündeki yaşları sildiğinde sol gözümden bir damla yaş firar etti.
Çınar, tanıdığım kadarıyla dünyada en çok annesini seven, annesiyle bir günü dahi ayrı geçmeyen biriydi...
Eğer bunları duyarsa...
Mahvolurdu!
"Bir..bir tedavisi yok mu?" diye kekeledim.
"Bilmiyorum... Umarım vardır, haberlerde görmüyor musun? Birkaç ay ömrü kaldı diyorlar yirmi yıl yaşıyorlar!"
