My sight was stuck at him, pakiramdam ko ay nabuhusan ng yelo ang buong katawan ko. Tanging tibok lang ng puso ko ang naririnig ko at gustong-gusto magwala ng sistema ko.
'Ang tagal-tagal mong nagingmisteryosakin.. Ngayon, malalaman kong ikaw lang pala yun?'
Hindi ako makagalaw pero hindi ko parin mapigilan ang sarili kong lapitan siya at itanong kung tama ba ang nakikita ko. "So... ikaw?"
Agad itong napalingon sa akin and he was shocked when he saw me.
"Why?" Mabilis ko namang naagaw ang papel sa kaniya at tinignan siya ng mariin. "Can't you just write your whole name in this letter and give it to me personally? Ha? Aethan Martinez?" Inis na tugon ko.
Umugong naman ang mga bulungan ng mga estudyanteng naka-paligid samin but I don't care. Tanging pagkagulat at pagtataka lang ang nararamdaman ko.
"Is this what you want? That all things you want will happen secretely?" Inis paring sabi ko.
Mas lalo namang nanlaki ang mga mata niya dahil duon. Gusto kong hindi magalit ng ganito, but I can't really control my anger to burst out.
He just stared at me as if he's wondering why I am telling him those words. Maya-maya ay tinagilid nito ang ulo at mariing nagsalita. "What are you saying?"
Kumunot naman ang nuo ko.
"I don't even know who's that Mr. A." Huminga ito ng malalim. "Sorry if I intended to open it, I just saw it on the floor and pick it up and I never thought that it was yours." Mahinahon niyang sabi.
"What?" Inis na daing ko.
"Ms. Arbie right?" Turo niya sa akin. "It's not my hobby making love letters to anybody, especially to a nobody like you." Ngumisi pa ito ng nakakaloko.
Parang pinipiga ang puso sa mga pinag-sasabi ni Aethan at pakiramdam ko ay lahat ng galit na nararamdaman ko ay natabunan ng sakit.
"It's just a waste of time for me.. But, maybe it can happen, you know... if you want." Sabi niya habang naka pamewang na
Agad namang nagulat ang mga students na nakapaligid samin dahil sa sinabi ni Aethan.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Bahagyang lumapit ito sakin. "In your dreams?" Ngumisi pa muna ito and he started to walk away.
Pakiramdam ko ay na-freeze ang buong ako dahil sa sinabi ni Aethan. I stared blanky at a space that I didn't even manage to step out of the place where I am.
'Pinahiya moko Aethan.'
I started walking fast when I noticed that all eyes are on me. Rinig ko rin ang mga tawanan nila. My heart started to beat faster as if Im running a mile away. There's a lot of thoughts circulating in my mind, so many questions.
