Engelsiz Engeller

16.BÖLÜM: ❝Kar Tanesi❞

Şarkıyı kapattı ve telefonu bıraktı. Saçlarını karıştırdı. "Sen ona layık değilsin ki." diye mırıldandı kendi kendine. "Bir kendine bak bir ona, o mimar sense daha konuşmayı zor söken aptalın tekisin"

Gözlerinden yaşlar damlarken yutkundu.

Küçüklük anları geldi gözüne. Daha da çok ağladı... Kalbi acıdı, kalbi çok acıdı.

Dışlanışlarını, içine daha da çok kapanmasını...

Ona sürekli deli diyen yaşıtlarını...

Onun diğerlerinden farkı neydi?

Gözlerindeki yaşları sildi. Ayağa kalktı ve masasının başına geçti. Yutkunarak kitaplarının kapaklarını açtı. Araştırdı,her şeyi araştırdı. Bir bilim insanı gözüne çarptı sonra...

9 yaşına kadar konuşma güçlüğü çeken Albert Einstein...

Devamını okudu sonra... Birkaç bilim insanı daha dikkatini çekti. Okudu, okudu...

Araştırdı...

Daha sonra ise birkaç sayfa not aldı defterine. Tekrar yatağına geçti, telefonunu eline aldı. Eylül'den birkaç mesaj gelmişti. Gülümsedi ve mesajları açtı.

⚫İyiyim işten geldim bende.

⚫Mesajını gördüm daha iyi oldum.

⚫Sen nasılsın?

"Mesajını gördüm daha iyi oldum..." Gülümsemesi büyüdü yüzünde. Saçlarını karıştırdı ve mesaj yazmaya başladı.

⚪Bende seninle konuşunca daha iyi oldum; yazdı ve gönderdi. Başını yatak başlığına yaslayıp, gözlerini kapattı.

Garip, diye düşündü içinden. Az önce ağlıyordu, üzülmüştü. Fakat şimdi? Bir anda içi huzura ermişti. Kalbi ısınmıştı. Rahatlamıştı...

Eylül ona huzur gibi geliyordu. Çınar'a göre huzurun tanımı artık Eylül'dü... Tabi annesi de vardı...

Gözlerini açarak gelen mesaja baktı. Kalbini tuttu. "Neden bu kadar hızlısın kalbim?" Yutkundu. "Hayır hayır hızlı atma, olmaz. Olmaz." Başını hayır anlamında salladı. "Olmaz, hayır yok ki öyle bir şey, sadece bir anda hızlı attı." Nefes alıp verişini düzeltti ve gelen mesaja baktı.

⚫Bugün beraber Rana'yı ziyaret edelim mi?

⚫Hem..görüşmüş de oluruz.

⚫İstersen seni almaya geleyim, sende istersen beraber gidelim.

⚪Olur, olur. Çok güzel olur.

⚪Ne zaman?

⚫Bir saate falan gelirim ben.

⚫Teşekkür ederim.

⚪Asıl ben teşekkür ederim Eylül.Benimle gitmek istediğin için.

Telefonu kapattı. Hızla annesinin yanına gitti. "Anne." Annesi elindeki örgüsünü bıraktı ve gözlerini Çınar'a çevirdi. "Eylül, arkadaşına beraber gidelim mi dedi de ben olur dedim. Gideyim mi?"

Annesi kocamanca gülümsedi. Eylül'ü çok seviyordu ve oğluna iyi geliyordu. Aralarındaki elektriği almıştı ve bu içini sıcacık yapmıştı. Başını salladığında Çınar sevinçle annesine sarıldı. "Gelecek gideceğiz beraber."

"Gidin oğlum, dikkat et kendine ve Eylül'e tamam mı?" Başını salladı. "Sen üzerini değiştir. Yemeğini hazırlayım bende tamam mı?İstersen Eylül kızıma da söyle gelsin yesin yemeğini."