🍂2.0 Çaresizlik🍂

25.4K 1.4K 185
                                    



busrabozkurt__2002 mnfkaya85  Hilalay638 06kanar kitapkurdu8265 ♥️

İyi okumalar :)

"Travma geçirmiş olabilir Yekta...telaşlanacak bir durum yok gayet iyi." Duyduğum seslerle gözlerimi kırpıştırdım. Son derece yorgun hissediyordum ve başım felaket ağrıyordu. Ayrıca beyaz ışık öyle çok gözüme çarpıyorduki açmakta zorlanıyordum. Yutkunmaya çalıştım ama boğazım kurumuştu.

"Kendine geliyor." Duyduğum ses Servan'a ait değildi. Kaba değil normal bir ses tonuydu.
Olağan gücümle gözlerimi açtığımda odada bulunanların kim olduğunu seçemedim. Ancak kısa süre sonra görüşüm netleşmişti. Servan başucumda dikilmiş pür dikkat bana bakarken doğrulmaya çalıştım. Neler olmuştu ve neden yatakta uzanıyordum?

"İyi misin?" Ezbere bildiğim tanıdık sese doğru çevirdim bakışlarımı. Servan'ın endişeli haline anlam veremezken alnıma dokunan başka bir adamın varlığıyla irkildim.

"Ateşi yok ve merhaba Esin." Alnımdan çekilen elin sahibini görebilmiştim. Kumral mavi gözlü adam içtenlikle bana gülümserken dilim damağım kuruduğundan konuşamadım.

"Okan neden konuşmuyor?"
Ateşimi ölçen adamın adını öğrenmiştim. Servan'a oranla daha sıcakkanlıydı.

"Su versen belki konuşur be Yekta'cığım." Okan göz devirip gülümserken Servan'ın uzattığı suyu almadım. Almayacaktım da...
Bardağı komodine koymasını bekledim. Kendim alır kendim içerdim. Ama yardımıma Okan koşmuştu. Servan'ın elinden bardağı alıp kendisi uzattı. Servan'ın elinden değil ama başkasının elinden su içerdim. Bardağı kaptığım gibi kafama dikerken Okan'ın bıyık altından gülüp Servan'a baktığını gördüm. Bu yaptığım harekete Servan sinir olmuştu ona müstahaktı. Bardağı geri komodine bırakıp kendimi daha çok toparladım.

"Benim gitmem lazım." Ayaklanmaya çalıştım ama Servan önüme çömelip kalkmamı engelledi. Elini kolumda hissettiğim vakit hızlıca çektim.

"Dokunma bana!" Tıslamam geri çekilmesine yetmişti. Böyle bir hareket beklemiyordu ve yüzünün her halinden belli oluyordu.

"Saat geç oldu bir yere gidemezsin." Bana bakmadan geri ayağa kalkarken kaşlarımı çattım. Kim oluyordu bu adam da bana böyle emirler veriyordu!

"Sana sormadım." Pikeyi üstümden çekip tekrardan harekete geçtim ama bu sefer de Okan durdurmuştu beni.

"Araba kullanacak gücün yok Esin. Tansiyonun çok düşmüş ve dinlenmen gerekiyor. Ne kadar inanması güç olsa bile doktorum ben. Biliyorum bu tip ve boyla model olmam lazımdı ama kısmet işte." Okan gülerken şakacı ve eğlenceli birine benzediğini fark ettim.

"Seni kontrol etmek amaçlı ben de burada olacağım ve aşağıda mutfakta harika ötesi yemekler yapıyorlar, ekstra tatlıları söylemiyorum bile. Senin sayende buradayım ve sen gidersen o yemekleri ve tatlıları yiyemeyeceğim." Okan şakasına somurturken istemeden gülümsedim. Nedense onun burada olması beni biraz bile olsa rahatlatmıştı.

"Babama...babamlara haber vermeliyim." Kaç saattir buradaydım? Meraktan deliye dönmüşlerdi kesin!

"Ablanla konuştum...yanımda olduğunu biliyor." Yanında mıydım? Gerçekten de Servan'ın yanında mıydım ben? Ne sıfatla? Ne diye buradaydım ben?

"Çok güzel...o zaman ben gidip mutfağa bir bakayım son durum ne diye sen de elini yüzünü yıkayıp gel...gelin yani." Okan bana bakıp ardından Servan'a baktı. Hareketlerimizi ölçüyor gibiydi ve bir sorun çıkmayacağından emin olduktan sonra odadan çıktı. Pikeyi üstümden attığım gibi dikkatlice ayağa kalktım. Ona bakmadan lavaboya gideceğim an hızlı davranıp önüme geçti. Ben yol göstereceğini sanırken o yine kapıyı bedeniyle kapatmıştı. Geçmeme engel olup öylece bana bakıyordu.

Kader Bağı (Tamamlandı)Where stories live. Discover now