Laatste hoop

♣2♣

Ik rek me uit. Ik ben kotsmisselijk. Toch ben ik zo'n eigenwijze tut hola die gewoon naar school moet van zich zelf. Met moeite sta ik op om mijn dagelijkse ochtend routine te doen. Ik voel een steek door mijn hoofd schieten met als gevolg een gebonk in mijn hoofd. Laat het alsjeblieft stoppen. Een gevoel van onmacht gaat door me heen. Ik trek mezelf half op aan de kastjes en graai naar de paracetamollen. Ja, hebbes.
Ik trek een eetkamer stoel naar achteren. Hoewel ik normaal met gemak twee boterhammen naar binnen werk besluit ik nu toch voor een beschuitje met kaas te gaan. Ook een glas melk ruil ik dit keer in voor een warme groene thee zonder suiker. Na het ontbijt stap ik op mijn fiets naar school. Op de kou weer in.
Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling. Terwijl de donkere wolken boven mijn nog steeds bonkende hoofd zachtjes voor bij schuiven voel ik een druppel op mijn neus. Ja hoor, het gaat regenen. Ik zet snel mijn fiets op slot en ren met een tas over mijn schouder naar binnen. Ik heb het gevoel dat iedereen me raar aanstaard. Ik hang mijn jas op aan de kapstok en loop naar de meters hoge spiegel en bekijk mezelf. Plots hoor ik een stemmetje in mijn hoofd. 'Bo, kijk eens naar jezelf, kijk is kritisch.'
Ik doe wat het stemmetje zegt. 'Kijk jezelf eens staan. Je bent dik en lelijk zoals je nu bent. Kijk maar eens naar je buik, je ziet het vet zo hangen. Een dik lelijk varken, meer kan ik er niet van maken.' Ik prik in mijn buik. De stem heeft eigenlijk wel gelijk.
Plots wordt er op mijn schouder getikt. Ik draai me vlug om en kijk dan recht in de ogen van mijn mentor. 'Umm hallo meneer', stamel ik nog een beetje. 'Bo, moet jij niet naar de les?' Ik kijk hem raar en vragend aan. Hij wijst naar de klok die aan de muur hangt. Het is dus kennelijk al 8:40! Ik schrik me kapot. 'Oww jaa umm...', breng ik al stotterend uit. Ik pak mijn tas en ren naar het lokaal. De gangen vliegen langs me heen.
Ik klop op de deur en blijf in de opening staan. 'Moet ik een telaat briefje halen?' vraag ik uitgeput. Ik was al niet lekker en nu na al dat rennen helemaal niet. 'Nou Bo, ik wil eerst wel is weten waarom jij 10 minuten van de geschiedenis les hebt gemist.' Ik snap zelf wel dat ik niet kan zeggen: ik hoorde stemmetjes in mijn hoofd die zeggen: 'Bo je bent te dik.' En ik stond in de spiegel in al dat vet te priken. 'Ik was te laat omdat umm..., ze even bij mij was.' Ik draai me om en kijk alweer in de ogen van mijn mentor. Sirieus komt hij me nu redden. 'Umm ja dat klopt, ik snapte iets niet over de schoolfoto.' Vreemd genoeg blijkt mevrouw Lenards er met open ogen in te trappen. Ik fluister nog een dankjewel naar de mentor en hij geeft me een knipoog. Snel ga ik naast Emily zitten en leg ik mijn spullen op het tafeltje.
Als het pauze is zie ik dat ik weer niks bij me heb. Emily vraagt of ik haar boterham wil. Ze schuift hem onder mijn neus. Na de geur van pindakaas te hebben geroken ren ik de aula uit. Tuurlijk bots ik onderweg weer tegen mijn mentor op die vraagt wat er aan de hand is. Ik negeer hem en ren haastig naar de wc's. Ik kots alles er uit. Emma komt binnen en als ik klaar ben lopen we samen naar de congiërge om me ziek te melden. Ik sta helemaal te trillen op mijn benen als ik naar buiten loop. Op weg maar weer naar huis.