Laatste hoop

♣13♣

Ik kijk naar beneden. Vanuit me ooghoek zie ik Emiley naar me kijken. Ik sluit me ogen en concentreer me op het zwart. Ik zie in het wit bloemetjes ronddraaien en daarna witte visjes die ze op-eten. Elke keer opnieuw en opnieuw tot dat te stilte wordt doorbroken door Driesen. "Bo, wat eet en drink jij op een dag"? Ik denk na en bedenk dat liegen geen optie is met Emiley erbij. "Een paar aardappeltjes en een hapje groenten". Ik zie Driesen verbaast kijken. "Bo, besef je wel dat dit niet gezond is en veel mensen zich zorgen om je maken. Zowel ik als Emiley en je ouders. Ik heb ook een dochtertje van 3 en als die niet eet dan blijft ze zitten tot ze het opheeft, en als ik jou vader was had ik het wel geweten". Ik kijk hem recht in de ogen aan en zie de bezorgdheid wel, maarja als ana is het de kunst om daardoorheen te prikken/kijken. "Al laat je me tot 12 uur s'nachts zitten ik ga dat niet opeten hoor no way". "Bo, spuug jij ook stiekem dingen uit"? Ik begrijp dat ik hierover niet de waarheid kan vertellen en ik ga hem ook niks over ana vertellen hoor ik ben niet gek. "Nee, daar krijg je gele tanden van", lieg ik. We spreken af dat we volgende week weer even gaan zitten om te kijken hoe de week is gegaan en mijn taak voor nu is om te proberen tussen door meer te eten. Wat ik echt niet ga doen. Ik pak me tas en Emiley, Driesen en ik lopen naar de gymzaal. Driesen maakt wat grapjes en Emiley en ik trekken onze schoenen uit. Vlug lopen we naar de kleedkamer en gaan zitten. Ik zucht en trek me broek uit en verwissel die voor het niet-al te charmante gymbroekje. "Ik ga dus echt niet doen hoor, meer eten. Wat denkt hij wel niet ik ben niet gek"! Emiley blijft stil en we kleden ons om en lopen de gymzaal binnen. Iedereen kijkt ons raar aan. We doen hoepel-dans. Er staat een muziekje op, Timber om precies te zijn. We sluiten ons aan bij de rond rennende groep en me mentor loopt weg. Hij heeft aan meneer Groenenhof doorgegeven dat we bij hem waren zodat we geen telaat briefje hoeven te halen. Al snel gaat Emiley af en gaat aan de kant zitten. Ik ren door en woord uiteidelijk 3e. Emma komt naar ne toe en vraagt waarom ik bij Driesen was. "Ik vertel het he na de les". Ik weet dat ik Emma kan vertrouwen en het wordt tijd dat iemand anders het ook is weet, dat is ook fijner voor Emiley.
De les is afgelopen en ik pak me tas en zet hem op het rekje. Emma komt naar me toe en ik zeg dat ik snel weg moet en het via whatsapp vertel. Snel fiets ik naar de kruitvat die gelukkig vlakbij school zit. Ik zet me fiets in het fietstenrek en pak me tas. Ik ben hartstikke nerveus. Ik loop de kruitvat in en loop wat rond. Ik loop naar de medicijnen en zie ze staan: afslanktabletten. Ik pak het doosje. Ze zijn in de aanbieding: €1,- per stuk. Ik pak het doosje en loop naar de kassa. Het liefst zou ik ook laxeer kopen maar dat geven ze je niet mee onder de 16 jaar. Ik neem de afslanktabletten en chroom. "Hallo mevrouw". "Hallo, wees je wel voorzichtig met dat spul". "Ja het is voor me moeder dus ja". De cassière knikt . Ik betaal ze en loop met een kloppend hart weg. Als ik me spullen op me fiets zet ben ik zo blij. Het is gelukt kan ik wel gillen. Ik stap op en fiets weg. Ik pak me mobiel en bel Emma. "Haaii met Emma". Ik slik en begin met het vertellen van het hele verhaal.

Hallo lieve mensen,
Sorry voor het korte hoofdstuk en dat het zolang duurde voor er een nieuwe kwam. Ik ben inmiddels deels beter maar heb nog steeds heel erg hoofdpijn en warm/koud. Het is heerlijk weer vandaag dus tijdens tussenuur tijd om te schrijven.
Komt zo snel mogelijk nieuwe en langer.
Xx mee