Laatste hoop

♣21♣

Ik kijk van Louise naar de gespierde man en slanke vrouw. Meteen ben ik weer in de macht van Ana en kijk vol liefde naar het mooie slanke figuur van de vrouw. Plots word ik onderbroken door een stem die fluistert.' Hee psst hier heen.' Plots zie ik een gat in de muur. Maar dat ziet de politie toch? Ik zie vanuit me ooghoek dat Louise het kleine gat ook heeft gezien. Vlug kruipen we erdoor heen en rennen een jonge achterna. We zijn nu in een bos. De politie was te groot en kon er niet doorheen. Uitgeput laten we ons op de grond vallen. Ik kan niet meer. Ik ben zo oververmoeid van de afgelopen dagen dit was kennelijk de druppel. Van mijn rechtop zittende houding tegen een boom val ik zo om. Alles wordt zwart.

Ik open langzaam en voorzichtig mijn ogen. Alles is nog een beetje wazig. Ik lig op een oud bed en staar naar het plafond. Nu realiseer ik me pas dat ik niet weet waar ik ben. Ik kijk om me heen en zie Louise naast me liggen. Ze slaapt. Ik kijk om me heen. Ik herken dit niet. Ik zie wel dat ik op een zolder ben, er staat een kast en er ligt een hoop troep op de grond. Ik besluit dapper op verkenning te gaan door het vermoedelijk huis. Ik loop de krakende zoldertrap af naar beneden. Ik zie dat er een mega klok op de overloop hangt. 22:30. Heb ik zolang geslapen? Het is stil boven maar van beneden komt geluid. Er staat een film op kan ik horen. Maar ik besluit eerst deze etage af te zoeken. Ik besluit met de deur links van me te beginnen. Langzaam doe ik de deur open. En dan valt meteen me mond open. Er ligt een jonge op bed met een computergame en een boek. Hij heeft hazelnoot bruin haar, een donkerblauwe sweater en een hangende jeans met zwarte met witte Nikes eronder. Plots kijken zijn mooie blauwe ogen me aan en vanaf dat moment wist ik het zeker, dit is mijn droom boy! Maar hoe ken ik hem en hoe kom ik hier in zijn huis. 'U-umm hoi ik ben Bo', weet ik stotterend uittebrengen. 'Ja dat hoorde ik al van je vriendin. Maar wat doe je hier je moet op zolder blijven, als mijn ouders of me zus je zien kom ik in de problemen.' 'Ja maar mijn probleem is dat ik niet weet waar ik ben enzo', fluister ik terug. 'Waarschijnlijk zul je toch niet slapen voor je antwoorden hebt dus kom maar hier naast me zitten.' Hij klapt z'n laptop dicht. Hij bergt het boek op en maakt een plekje voor me vrij. Wonder boven wonder gedraag ik me normaal. Ik ga naast hem zitten op zijn bed en kijk hem diep in zijn mooie heldere ogen aan. 'Oke waar zal ik eens beginnen. Nou ik ben Tim. Ik zag jou en Louise tegen de muur staan met politie en besloot jullie te helpen. We zijn door het bos weggerend en tijdens het rennen door vielen jij en Louise neer. Jullie waren erg moe dus ik besloot jullie mee naar mijn huis te nemen tijdelijk. Jij werd bewusteloos dus Louise en ik besloten je te dragen. Louise was ook erg moe dus ik droeg je alleen aangezien je zo licht als een veertje bent. Ik was alleen thuis dus kon jullie met gemak naar de zolder smokkelen waar toch nooit iemand komt. We hebben jou in bed gelegd en meteen daarna is Louise er ook ingedoken.' Ik heb de hele tijd aandachtig geluisterd. Het klonk zo romantische totdat ik besefte dat hij me heeft gedragen. Ik ben al zo zwaar. Ik knik maar gewoon en kijk naar beneden. Logische dat hij me niet heeft herkend, de jeugd van tegenwoordig kijkt geen journaal enzo meer. 'Zo nu jou beurd om te vertellen wat er aan de hand is.' Ik kijk hem geschrokken aan. 'Oh we hadden iets uit een winkel gestolen omdat we werden bedrijgt', lieg ik. Als ik de waarheid zeg kom niet alleen ik in de problemen maar Louise ook. 'Dat is niet zo best.' Ik knik weer. Ik weet alleen geen volgend plan wat nu? We kunnen hier moeilijk de rest van ons leven blijven. Al zou ik dat niet erg vinden, hij is zo leuk. 'Ik ga maar weer eens naar bed', onderbreek ik de stilte. 'Ja ik ga ook zo slapen. Weltruste he en slaapzacht.' Omg hij gaf me een knipoog. 'Weltruste.' En ik knipoog terug. Ik sta op en sluip zachtjes naar de deur. Ik doe hem open en loop de gang op. Ik zwaai en lach nog even en doe dan de deur dicht. Meteen onsnapt er een grote zucht. Wat een leuke jonge zeg. Ik sluip terug de trap op. Plots gaat de deur weer open en roept Tim me. 'Hé Bo, hoe wil je je ontbijt morgen hebben', zegt hij met een big smile. Ik schiet in de lach en zeg voor de grap: een glas jus d'orange en een gebakke ei. We schieten tegelijk in de lach en doen warempel tegelijk ons hand voor ons mond, straks horen ze ouders ons nog. Ik sluip terug naar boven zonder nog om te kijken. Ik kruip het grote bed weer in en kan alleen nog maar aan Tim denken.

Lieve lieve lieve BOlips,
Het spijt me dat het iets te laat is geupload. Dit hoofdstuk wijd ik een beetje toe aan Liesjely omdat zij met het idee kwam om Bo verliefd te laten worden.
Ik hoop dat jullie genieten van dit hoofdstuk.
Kisses mee♥