Laatste hoop

♣9♣

Het is echt zo'n ochtend dat je denkt: wauw de zon schijnt ik spring uit me bed en heb zin om naar school te gaan. Ik stap me bed uit. Ik loop langs de spiegel en denk ach wat kan mij het nu bommen dat ik dik ben. Waneer ik me uit kleed en onder de douche ga staan denk ik daar plots toch heel anders over. Ik kijk in de spiegel tegenover de douche en zie mijn vet hangen. Ik ben op zoek naar een klein paar botten, maar de enige botten die ik zie zijn me 'collar bones' oftewel sleutelbenen. Dat is al heel wat want eerst zag je die bij mij niet. Maar ook me polsen worden al iets dunner en me benen ook iets maar toch zijn ze nog vet. Als ik klaar ben met douchen trek ik een lange broek aan en me korte die ik had klaargelegd hang ik terug in de kast. Ik ga echt me vette benen niet showen hoor. Ook me cropptops laat ik voor wat het is en ik trek een t-shirt aan met new-york, parijs, milaan erop. Ik trek me zwart met wit kant bekleden ballerina's aan oftewel instappers en doe me ketting met de eifeltoren om. Me haren bind ik in een strakke staart op me hoofd. Ik doe me eyeliner op. Heel voorzichtig trek ik een lijntje. Ik doe me oogpotlood op, ook daar trek ik voorzichtig op me waterlijn een lijntje. Ik doe me miss manga mascara op en lichte lipgloss. Ik loop naar beneden en stop een flesje water in me tas en het brood en koekje wat me moeder heeft klaargelegd. Ik rij me fiets de schuur uit en zet me tas achterop me fiets op het rekje. (Het verhaal van dat rekje kun je aan het einde van dit hoofdstuk lezen). Ik loop terug naar binnen en trek me zomer jas aan. Die is oud roze met op de borst ook 2 ritsen net als bij het einde van de jas en op de scouders zit een lapje stof met punt-driehoeksvormige studs erop. Ik pak me mobiel en steek 1 oortje in me rechter oor. De andere doe ik in me t-shirt en me mobiel doe ik in me jaszak. Ik zet me zonnebril van River Island op en ben klaar om te vertrekken. Ik stap op de fiets, nog 13km te gaan.

Als ik op school aan kom en van me fiets afstap staan er heel veel mensen in een korte broek. De congiërge zet me fiets in het fietsenrek en ik zit hem op slot. Ik trek me tas van me fiets en sla hem om me schouder. Me zonnebril zet ik op me hoofd en ik loop naar het groepje meiden uit de klas. 'Hooii', zeg ik vrolijk. Sommige kijken me raar aan maar het grootste aantal zegt 'hey' terug. Ik sta normaal nooit bij dit groepje meiden maar aangezien Emiley er nog niet is en Emma ook niet sluit ik me maar bij hen aan. Ze zijn bijna allemaal aardig hoor. Als Emiley aan komt blijf ik staan en zwaai naar haar. Het staat stom om ineens weg te lopen en ze kan zelf haar fiets ook wel wegzetten hoor. Als ze terug komt lopen gebaar ik naar haar dat ze moet komen maar dan komt ze niet. Ze loopt naar de jongens toe en gaat daar staan kletsen. Oke dan niet. En ik giegel vrolijk verder. Als de bel gaat loop ik naar me kluisje. Ik leg me jas erin en leg me zonnebril ervoor. Ik doe me kluisje op slot en loop naar de trap. Ik zet me muziek uit en trek me oortjes uit me mobiel. Vorige keer ging die namelijk ineens aan. Ik kijk op de app die wij voor huiswerk cijfers en rooster gebruiken op school en zie dat ik boven les heb. Samen met Joost een jongen uit me klas zijn we bang dat we te laat zijn. We rennen snel de trap op maar omdat ik geen conditie/energie meer heb door dat pro-ana word ik al snel duizelig en besluit maar gewoon naar de traptreden te kijken. Tegelijk verzinnen we een smoes. Maar op dat moment rent ook mijn mentor naar beneden en Boem, het is gebeurd. Ik val omver net op het stukje van de bocht waar geen trap is maar een stuk platform. Joost en meneer Driesen komen naar me toegesneld. 'Bo, gaat het.' Ik begin keihard te lachen. Joost en meneer Driesen kijken elkaar raar aan. 'Bo, hoeveel vingers steek ik op? Volges mij.. even tellen 12.' Ik zie meneer Driesen geschrokken kijken en hij zegt:' Joost dit is niet goed, dit is helemaal niet goed.' Ik voel hoe ik word op getilt maar dan. 'Meneer waarom komen er langzaam zwarte vlekken op aarde.' Hij kijkt me raar aan. Alles wordt stukje bij beetje zwart voor me ogen. Eerst zie ik zijn hoofd niet meer. Dan zie ik Joost niet meer enzo gaat het door. 'Bo probeer bij bewust zijn te blijven alsjeblieft.' Als we de deur door lopen stoot ik heel zachtjes me hoofd tegen een voorbijganger en dat is al genoeg om het voor mij zwart te maken.

'Sorry Bo, misschien is het wel een beetje mijn schuld en rende we te snel de trap op.' Ik open langzaam mijn ogen. 'Joost, waar ben ik.' Ik zie hem verrast opkijken. 'Je ligt op de tafel in de docentenkamer.' Ik wil opstaan maar Joost duwt me meteen terug. 'Je moet rustig blijven liggen, je hebt een flinke klap gemaakt. Meneer Driesen is even naar mevrouw Odinja om te vertellen wat eraan de hand is.' Een beetje vaag herinner ik me dat mevrouw Odinja natuur- en scheikunde geeft. Ik wrijf over me hoofd die ontzettend pijn doet en klopt en voel dan een zak ijs op me hoofd liggen. 'Bo, weet je nog wat er is gebeurd of niet.' Ik denk na, en graaf diep in me gedachten. 'Het enige dat ik nog weet is dat ik de trap op rende en dat ik buitenadem en duizelig was en daarom besloot naar beneden te kijken, daarna weet ik niets meer.' Op dat moment komt meneer van Driesen binnen met mijn gymdocent meneer Groenhof. 'Bo, je bent weer wakker', zegt Driesen opgelucht. 'Ik heb meneer Groenhof meegenomen, die is ook gespecialiseerd in EHBO.' Diep van binnen vind ik het fijn dat er nu iemand is die me kan helpen, maar ik ben ook doods bang dat ze mijn eetstoornis en pro-ana zullen ontdekken. 'Haa Bo, ik hoorde dat je een flinke klap hebt gemaakt wat weet je er nog van?' 'Niks', zeg ik heel droog. 'Ik denk dat je een lichte hersenschudding hebt.' Op dat moment komt ook Emiley de kamer binnen gestormt. 'Bo, laat me raden je hebt niks gegeten vanmorgen en je brood weggegooid.' Iedereen kijkt geschrokken van Emiley naar mij en weer terug naar Emiley. 'Als je nou is normaal zou eten zou dit nooit gebeurt zijn', en ik zie de tranen in haar ogen schieten. Dat raakt me maar ja ik weet niks meer van wat er is gebeurd, ben ik flauwgevallen of gestruikelt ofso? 'Emiley dat slaat nerges op kijk maar in me tas me brood zit er gewoon in.' Joost kijkt in me tas en haalt het zakje brood eruit. 'Bo, ik moet eerlijk zeggen je bent er wel minder bij de laatste tijd met je hoofd, vorige keer heb ik je ook moeten redden omdat je de tijd was vergeten en bedroeft voor de spiegel stond', vertelt Driesen. 'Oke, ik denk dat Bo nu vooral even haar rust nodig heeft, laten we haar moeder bellen en afspreken dat er 2 mensen bij haar mogen tot haar moeder er is en haar meeneemt.' Tuurlijk Groenhof goed idee zeg maar niet heus. 'Maar het gaat al weer', en ik spring van de tafel en ren een rondje door de kamer maar zak al meteen weer inelkaar. Na een hand te hebben gekregen van Groenhof en Emiley en weer opgekrabbelt te zijn ga ik weer liggen op de tafel. 'Bo, het gaat nog niet en ik vind dat plan van Groenhof een goed plan.' Ik slaak een diepe zucht maar stem dan toch in. 'Maar wie blijven er? Ik denk dat het sowieso verstandig is om 1 volwassenen in de kamer te houden', stelt Groenhof voor. Joost zegt:' ik denk dat het een goed idee is om Emiley en meneer Driesen hier te houden, want Emiley is haar vriendin en meneer Driesen onze mentor.' Ik denk na en keur het goed. Meneer Groenhof loopt naar de balie en belt me moeder terwijl ik blijf wachten. Joost vertrekt ook weer naar de les en ik blijf alleen achter met Emiley en Driesen. 'Zeg kan iemand mij het hele verhaal vertellen a.u.b', En Driesen begint te vertellen. Vanaf dat ik de trap op liep tot dat hij binnen kwam.

Wauw mensen 385 lezers, gaat lekker. Echt bedankt ;)

Ps. Hier het verhaal over het rekje:
Ik had een ijzeren fietsmandje maar door me zware tas brak hij opeengegeven moment af. Me moeder vond een rieten fietsmand te zwaar en een rekje voorop ook dus kreeg ik een fietsrekje achterop wat ik nog steeds heel erg lelijk en changnânt vind.

Ps2. Laat in de reacties achter of je het een leuk boek vond en reageer ook even of jij wel eens bent flauwgevallen of bewusteloos bent geraakt.
Danku voor het lezen xx me♥