Laatste hoop

♣23♣

Ik sta oog in oog met de liefde van me leven. Zo romantische is het helaas niet met mijn uitgelope mascara. Ik ben bang dat hij ons gaat verlinke bij de politie. 'Bo waar was je, we hebben je overal gezocht', zegt hij boos. 'Het spijt me oke, het werd me gewoon allemaal even te veel.' 'En waarom heb je tege me gelogen dan?' 'Ik kende je niet eens, hoe moest ik weten of je te vertrouwen was of niet?' 'Ik heb je in huis genome en nu dit? Ik ben niet zo'n triest persoon die jullie gelijk verlinkt bij de politie. Maar dit kan zo niet langer. Jullie konden een tijd bij mij blijven maar op zo'n manier. Nee dankje.' Ik barst in tranen uit. Hij loopt terug naar de deur van de kamer. 'Oh ja, en geef dit ook even door aan Louise.' 'Maar Tim wacht ik hou van je.' Hij staat even stil en kijkt omlaag. Maar dan heft hij zijn hoofd weer en loopt hij terug naar de kamer. Louise komt zachtjes naar benede. Ik kan alleen nog maar huile en naar Tim kijken. Hij schenkt me geen enkele blik. 'Kom Bo', fluistert Louise. Ik loop met haar mee. Als we eindelijk boven zijn ploffen we op bed neer. Ik frommel me hoofd in het kussen en huil heel hard. Louise probeert me te troosten maar dat helpt niet. Ik ben helemaal overstuur. Zachtjes huil ik mezelf inslaap.

Als we de volgende morge wakker worden ligt er een briefje naast ons bed. Ik pak het op en lees het hardop voor.
Als ik vanmiddag thuis kom uit school wil ik dat jullie wegzijn. Waarom weten jullie zelf wel.
Veel liefs, Tim
(Oh ja en proef de sarcasme)

Na het briefje gelezen te hebben besef ik dat hij het niet waard is. Ik verkreukel het briefje en gooi hem hard weg. Ik loop woedend de trap af naar zijn kamer. Ik gooi hells de deur open en loop naar binnen. Waneer ik zijn kamer in stap en zijn geur weer ruik begin ik weer te huilen. Ik pak een blaadje en pen van zijn bureau en besluit een brief terug te schrijven. En ik ga er alles inzetten wat ik kwijt wil!
Umm.. hoii Tim,
Ik weet niet hoe ik moet beginnen met mijn brief. Naja ik heb me iniedergeval gisteren in slaapgehuilt dus als je er veel last van had heb je pech gehad. Toen ik net je briefje las werd ik woedend en besefde ik wat voor sukkel je bent. Ik stormde de trap af naar jou kamer en smeed hem ruw open. Maar ja, toen ik binne kwam en jou heerlijke geur weeer rook kon ik het niet weerstaan en begon opnieuw te huilen. Nu schrijf ik dus dit briefje met de hoop dat je het Louise en mij ooit kunt vergeven. Het spijt me echt waar. Maar ik hoopte dat je het ons zou kunnen vergeven. Zou jij niet hetzelfde hebben gedaan als je mij niet kende. Zomaar je verhaal delen. Waarom we weggelopen zijn voor onze anorexia komt eigenlijk door iets anders. Nu we de waarheid naar boven halen kunne we dit net zo goed ook gelijk op tafel gooien. Ik doe aan pro-ana. Als je niet weet wat het is google je het maar. Misschien begrijp je het dan. Voor de rest begon ik je steeds leuker te vinden. Ik zeg voor de grap dat ik een gebakke eitje wilt enzo en jij maakt het nog ook. Zo veel boys doen dat niet. Vanaf het moment dat ik je zag voelde het al speciaal voor mij.
Naja wij gaan nu weg, op de wildernis in en we kijken wel waar we uitkomen. Ik vond je erg lief en leuk (met de nadruk op vond). Veel succes verder.
Gr. Bo en Louise

Het is een hele opluchting dat ik die brief heb geschreven. Plots zie ik naast het bureau een prullemand staan. Er zitten allemaal proppen in. Ik haal er een uit en lees hem.
Lieve Bo en Louise.
Jammer dat het zo heeft gelopen. Ik had ergens wel een zwak voor Bo. Zo'n lieve leuke meid met een iets te slanke taille maar voor de rest perfect. Ik ben niet zo goed met emoties enzo. Toch stuur ik jullie weg want me hart is echt gebroken. Dat jullie gelogen hebben enzo. Dus sorry maar bij deze.
Tim

Hij vond mij ook leuk. Louise komt naast me staan en leest de brief ook. 'Dat is zo lief.' 'Ja het doet me pijn om zo weg te gaan maar dat is wat hij wilde.' 'Ja, laten we maar gaan.' Louise heeft onze tassen al. 'Ik kom zo.' Stiekem stop ik nog een t-shirt in me tas van hem. Dan loop ik toch de kamer maar uit.

We lopen door een kringloop winkel. We vonden bij de buitendeur nog een envellop met onze namen erop. Er zaten twee briefjes van vijf euro in. Het was om kleding te kopen zodat we niet werden gesnapt. Gelukkig herkent de vrouw achter de kassa ons niet. Ik koop een roze blouse met opgestroopte mouwen aangezien het steeds warmer wordt. Ook koop ik een soort laagkruis broek. Die zitten zo lekker. Nadat Louise en ik hebben afgerekent lopen we een steeg in. Als we ons uit hebben gekleed tot op ons ondergoed gaan we eerst weer wegen en meten. We doen het elke dag en soms meerdere keren op een dag. Ik ben 0,5 kilo afgevallen sinds gister en Louise 0,4. We trekken snel onze nieuwe kleding aan. Waneer ik op me horloge kijk zie ik dat het 13:12 is. De zon schijnt fel dus zoek ik in me tas naar een zonnebril. Hebbes! Ik zet hem op. Louise heeft helaas geen zonnebril maar dat vind ze gelukkig niet erg. Daar lopen we dan door het dorp zonder fiets.