Laatste hoop

♣15♣

Ik haal me vingers uit me mond en staar er roekenloos naar. Bloed sijpelt uit me mond en druipt van me vingers. Een minuut lang doe ik niks en staar ik alleen naar me hand. Ik pak wat wc papier en maak me handen schoon. Vlug trek ik door en loop ik naar de wastafel. Ik zie dat er nog een straaltje bloed uit me mond loopt en pak snel nog wat wc papier. Ik maak het schoon en was me handen. Ik kijk omlaag en loop terug naar de klas. Snel pak ik me flesje water en neem een grote slok. Dat smaakt al stukken beter. De hele les kan ik me niet concentreren en denk alleen maar aan het bloed.

Als ik op de fiets terug naar huis zit barst ik in tranen uit. Emily is bijna alleen bezig met een van haar andere vriendinnen. Plots hoor ik de stem weer zoals wel vaker. "Bo, wat ben je een slappeling zeg. Je bent vet en mollig en fietst traag. En kijk nou je bent zo dik en vet dat zelfs je vriendinnen niet meer naar je omkijken. Maar maak je geen zorgen ik zal er altijd voor je zijn en we blijven altijd samen wat er ook gebeurd". Ik voel me meteen al stukken beter en trap hard verder. Ana heeft gelijk. Ik moet me niet zo aanstellen, ik moet er 100% voor gaan. Geen vette troep meer ik ben het zat. Ik trap en ik trap. Ik ben ontzettend misselijk maar dat negeer ik. Ik moet doorzetten, HET MOET!!

Als ik thuiskom ga ik buiten meteen hardlopen. Ik zet me muziek weer aan en ren me weer rot. Ik weeg inmiddels 51 kilo echt veel te veel. Onderweg steek ik nog even me vinger in me keel en ren dan door. De witte wolken schuiven boven me voorbij terwijl ik me concentreer op de harde zanderige grond. Ik ren om de grote plas heen en ren tot de weg. Daar keer ik weer om en ren de andere helft om de plas heen. Ik ben buitenadem maar stop niet. Het stemmetje komt terug. "Kom op kreng rennen nu. Doe het voor mij en voor jezelf. Denk aan de 200 kcal die je vandaag op hebt. Je hebt er al 979 verbrand maar als je af wilt vallen moet je tot de top". Ik ben dood op en slenter zowat. Alles draait maar ik ren door. Ik moet, ik zal wel moeten. Alles is wazig en de tranen rollen alweer over me wangen. Als ik bujna thuis ben veeg ik ze weg. Ik stop en doe wat rek-oefeningen en loop langzaam terug naar huis. Ik ben zo blij als ik bedenk hoe weinig calorieën ik op heb en hoeveel verbrand. Ik steek de sleutel in het slot en zet me muziek uit. Ik zie dat ik 2 gemiste oproepen heb van Louise. Ze heeft me ook gewhatsappt dus kijk ik maar snel wat ze me te melden heeft. "Bo is dit een vriendin van jou"? Ik bekijk de foto's die erbij zijn gestuurt en ga op de trap zitten. Het is een gesprek tussen Emma en Louise.
E: Zo dus jij bent de 'buddie' van Bo
L: Umm.. ja wie ben je?
E: ik ben een goede vriendin van Bo en ik wil dat ze hier onmiddelijk mee stopt
L: als je een goede vriendin van haar zou zijn zou je haar met rust laten en laten doen waar zij gelukkig van wordt
E: je bent echt een tyfus hoer donder op
L: je maakt het alleen maar erger
E: straks gaat Bo dood en dan is het jou schult en loop ik met een schuldgevoel rond omdat ik geen actie heb ondernomen
L: je overdrijft zo hard, je weet helemaal niet hoe het is om dit allemaal te doen het is al zwaar genoeg
E: ga maar lekker chips vreten of een patatje met dikke vette mayo
L: doe normaal
E: zou je wel willen he wandelend skalet!

Ik schrik. Zo is Emma toch helemaal niet. Vlug spring ik op de fiets en fiets ik naar Emma toe.
Bij Emma aangekomen doet haar moeder open. "Hallo mevrouw Rietman, is Emma thuis"? "Ja die is er kom maar binnen, ze is boven loop gerust door". Ik trek me schoenen uit en loop over het harde wn krakende laminaat dat boven aan de trap overgaat in tapijt. Ik klop op de eerste deur die ik zie aangezien daar muziek uit komt. Ik doe de deur open en zie Emma aan haar bureau zitten met haar mobiel en een boxje op haar bureau. "Hee Bo wat doe jij nou hier"? Ik zie het verbaasde gezicht van Emma. "Em waarom doe je dit, dit ben jij toch helemaal niet", en ik laat haar de berichten lezen. "Bo, wat ik zeg meen ik. Straks kan ik je komen opzoeken in het ziekenhuis. Dan zie ik maar hoe je daar licht, vast aan de sondevoeding (uitleg aan het einde van het hoofdstuk) met verotte tanden van het braken, een kapotte keel en darmstelsel en half dood. Of nog erger, ik kan een zwarte outfit gaan uitzoeken voor op je begravenis. Bo begrijp het dan. Je was perfect. Dat ben je nog steeds behalve je uiterlijk. Je bent broodmager. Jongens vallen daar ook niet op hoor. Denk je nou echt dat een jongen naar bed wilt met een letterlijk skalet. Bo ik wil je gewoon niet kwijt". Ik knik en sta op. Ik geef Emma een knuffel en zonder iets te zeggen vertrek ik. Ik loop naar de gang en trek me schoenen aan. Wat heb ik toch een raar leven.

Haii lieve BOlibs,
(Haha heb ik net verzonnen idk waarom)
Het volgende hoofdstuk word echt heeel spannend en lekker lang zal ik vast verklappen. Want wat gebeurd er als Bo besluit...
Ja dat hou ik nog even geheim.
Maar het volgende hoofdstuk komt snel i promise.
Xx me and love you all ♥

Ps. Sondevoeding krijg je in het ziekenhuis als je ondervoeding hebt. Het zijn 2 slangetjes door je neus heen waar door eten word afgevoerd. Het schijnt best pijnlijk en niet fjjn te zijn dus pas op.