A Silent Lie

{50}

{ Y A D E }

Het is vandaag eindelijk weer vrijdag. Over een weekendje ga ik eindelijk naar Spanje. Ik heb er zoveel zin in. Dit weekend helpt Yara met spulletje kopen en tas inpakken.

"Hey schat," Loran zit al op haar plek. Ik wil haar terug groeten maar begin opeens te gapen. Gisteren had mijn vader vrij genomen en zijn we samen met Yara naar een pretpark geweest. We waren pas 1 uur s'nachts thuis. Maar het was gezellig. Zondagochtend gaat ze al terug. "Zo jij bent moe," ik lach en neem plaats. Mijn blik valt op Jayce die met zijn vrienden de klas inkomt lopen. Gek genoeg loopt hij gewoon door zonder mij een blik waardig te gunnen.

Oké?

Tijdens de uitleg draai ik mijn gezicht om naar Jayce. Ik krijg een warm gevoel als ik zie dat hij al naar me aan het kijken was. Ik geef een glimlach, maar hij blijft mij emotieloos aankijken. Fronsend kijk ik weg.

Heb ik iets verkeerd gedaan?

"Heb je een blaadje voor me?" Vraagt Loran. Ik knik en geef haar een blaadje. "En misschi-" voordat ze haar zin afkan maken geef ik haar al een pen. "Dankje," glimlacht ze. Loran heeft nooit haar spullen op orde. Dus dit is niet de eerste keer dat ze het vraagt. Ik laat mijn hoofd rusten op mijn handpalm en kijk uit het raam. Ik ga bijna nog in slaap vallen.

Na de bel pak ik snel mijn spullen in en wacht op Loran.

"Je hoeft niet te wachten hoor. Moet nog een paar dingen vragen," zegt ze. Ik knik en loop richting de deur. Jayce loopt zo langs me heen de deur uit.

What the fuck

Het begint me te irriteren dat hij opeens zo doet. Zonder erbij na te denken ren ik op de jongens af en pak ik Jayce arm beet. Hij draait zich om en kijkt naar me. Hij heeft zich weer zo groot gemaakt. Ik haat dat waarom kan ik nou geen 1m75 zijn? Ik ben 1m68 en hij is 1m80. Klein ben ik zeker, maar daar gaat het nu niet om.

"Wij gaan wel," zegt Chase hij kijkt me met een blik aan die ik niet kan plaatsen en loopt al weg met Bryce.

"Waarom negeer je me?" Vraag ik. Hij lacht schamper.

"Je voelt je genegeerd?" Ik frons mijn wenkbrauwen en knik dan langzaam. "Ga maar naar Theodore misschien dat hij je niet negeert," zegt hij, draait zich om en loopt door.

Hoe? Gianna staat met een grijns bij de lockers genietend met een grijns te kijken. Dan snap ik het. Ik kwam haar tegen en ze heeft sowieso het huis ingekeken. Vieze urgh.

"Het was niks!" Roep ik. Hij draait zich om.

"Het was niks? Jouw lippen op die van hem is niks?" Zegt hij. Ik schud mijn hoofd.

"Ik bedoel het betekende niets," zeg ik zacht. "Laat het me je-" hij onderbreekt me.

"Dus als ik dit doe," het gebeurd snel. Jayce plaatst zijn lippen die van Gianna en duwt haar weer van hem af. "Deze zoen betekende ook niets, ja?" Hij kijkt me even aan en loopt door. Hulpeloos blijf ik staan. Gianna leek zelf ook geschrokken van de actie van Jayce, maar grijnst nu alleen maar. Ik voel mijn ogen prikken. Ik draai me om en loop richting mijn kluis. Ik pak mijn vest en nog een paar boeken en loop door naar de receptie. De vrouw achter de balie kijkt me met een glimlach aan.

"Ik kom me ziek melden,"

{ END 50 }

Vergeet het sterretje niet te vullen!!

Ahiii! Al hoofdstuk 50. Ik weet echt niet hoelang ik het wil maken, maar ik probeer al bij 60 te stoppen ik wil een ronde getal als eind :)

Trouwens ik begin dan een deel 2 van dit boek. Het was een geheimpje maar ik heb hem nu toch gedeeld.

Xxjes