A Silent Lie

{26}

{ JAYCE }

Snel open ik de voordeur van mijn huis.

"Mam?!" Roep ik. Alice, de beste vriendin van mijn moeder komt de trap afrennen. Ze houd mijn armen vast en duwt me richting de trap.

"Ze heeft je echt nodig, Jayce." Zegt ze. Ik ren de trap op en hoor Alice achter me aan lopen. Ik loop de slaapkamer in van mijn moeder. Ze staat voor het raam vooruit te kijken. Het doet me pijn om haar zo te zien. Voorzichtig loop ik naar haar toe en houd haar schouder vast.

"Mam," het kwam er pijnlijk uit dan gedacht. Ze draait zich om en slaat haar armen om mijn middel, waarna ik gesnik hoor.

Mijn moeder heeft dit af en toe gewoon opeens van die momenten dat ze echt moet huilen dan moet ik bij haar zijn voor het geval dat ze iets ergs gaat doen. Ik krijg rillingen als ik eraan denk.

Zachtjes laat ik mijn hand over mijn moeders rug glijden. Ik voel een andere arm om mijn middel en zie de andere arm op die van moeder. Alice omhelst ons ook.

Alice is altijd voor ons geweest. Ze is beter dan fucking familie. Want op je eigen familie kun je niet rekenen. Want waar is de zus of broer van mijn moeder als ze hun nodig heeft? Nergens.

Een zucht verlaat mijn mond. Ik houd mijn moeders gezicht beet en kijk haar aan.

"Mam, ik ben er voor je," zeg ik zacht. Ze knikt en houd mijn handen vast waarop ze een kus drukt.

"Ik weet het, lieverd." Zegt ze en sluit pijnlijk haar ogen. Ik druk een kus op haar voorhoofd en begeleid haar naar haar bed. Ze kruipt erin en ik sla de dekens om haar lichaam.

"Sorry, dat ik je stoorde. Ik hoop dat het meisje waarmee je samenwerkte het niet erg vond dat je weg bent gegaan," zegt ze en houd mijn handen vast.

Ik denk weer aan Yade hoe geschrokken ze keek toen ik uitbarstte. Ik schud glimlachend mijn hoofd. Ze knikt.

"Ga maar naar je vrienden, Alice is hier met mij," zegt ze, waarop ik weer een kus op haar voorhoofd druk en een knuffel aan Alice geef.

"Doei," zeg ik en bekijk de vrouwen even waarna ik de deur achter me sluit en het huis verlaat.

Ik stap mijn auto in en start hem waarna ik wegrijdt. Hard sla ik op het stuur. Waarom kan er verdomme niks goed gaan in mijn fucking leven?

Ik heb een moeder die depressief is doordat mijn fucking vader vreemd is gegaan en haar heeft achter gelaten. Als ik die gozer weer eens te zien krijg. Erge ideeën razen door mijn hoofd.

Ik maak het meisje bang waar ik gevoelens voor heb na jaren. Ik heb na jaren voor niemand iets meer gevoeld en dan moet ik het weer verpesten door mijn gedrag.

Voordat ik weet wat er precies gebeurd. Zie ik felle licht en hoor ik een klap en voel ik een pijnlijke scheut door mijn lichaam razen.....

...voordat ik zwart zie voor mijn ogen.

{ END 26 }

Vergeet niet het sterretje te vullen!

Ik ben wel benieuwd wat jullie doen nu, so dont by shy and tell something!

Xxjes