On mnie potrzebuje | Zaplątani- Tłumaczenie Pl|

20. Wytchnienie

,,Jeśli mogę, Wasza Wysokość, to uważam, że to jest bardzo dobry pomysł. Teraz w te trzy dni musimy się tylko zastanowić, jak powiedzieć chłopakowi o ostatnich miesiącach'' zwierzył się Reymus, podczas gdy razem przeszukiwali butelki i fiolki lekarza po tym, jak Varian zjadł śniadanie.

,,Co mu powiemy? Reymusie, nie mamy zbyt wielu opcji. Na razie chyba jedynym sensownym wyborem będzie powiedzenie prawdy...'' powiedziała z lekkim szokiem w oczach. 

,,Racja... Ale Wasza Wysokość, nawet za trzy dni chłopiec może nie być w stanie sobie z tym poradzić. Może będzie silniejszy fizycznie, ale emocjonalnie... Jako lekarz muszę to odradzić.''

Arianna wzięła głęboki oddech.

,,Reymusie, król uratował mi życie za pomocą kwiatu, mimo, że został poinformowany o konsekwencjach. Nigdy mi o tym nie powiedział, a nawet gdy w królestwie pojawiły się czarne skały, nadal je ignorował i ukrył prawdę przede mną, naszą córką i resztą poddanych.

,,Dalej tu jestem'', kontynuowała ,,dzięki temu kwiatu, ale niestety wszystko ma swoją cenę. Niezależnie od tego, czy tego chciałam, czy nie, to jestem bezpośrednio związana z konsekwencjami, przed którymi teraz stoimy. Varian... złamał się, ponieważ myślał, że wszyscy go oszukali. Jak ma się teraz nauczyć ufać i kochać, skoro cały czas go okłamujemy?''

Reymus nie wiedział, co powiedzieć. Królowa miała rację. Teoretycznie. Ale patrząc na to dwa razy, nie mógł być pewien, czy czternastolatek poradzi sobie z brutalną wiedzą, że jego ojciec został uwięziony w bursztynie, a on sam zdradził królestwo i próbował zabić kilka osób. Zresztą, kto by sobie z tym poradził?

,,Wiem, o czym myślisz, Reymusie i wierz mi, że nie chcę skrzywdzić Variana. Nie twierdzę też, że jego działania zostały zapomniane i wybaczone. Mi też jest trudno. Ale on zasługuje na poznanie prawdy i jedyne, co możemy zrobić, to przygotować go i być przy nim.''

,,Rozumiem, Wasza Wysokość i szanuję to. Mimo to wciąż nie wiem, jak zamierzamy powiedzieć mu prawdę.''

,,Szczerze mówiąc, ja też nie wiem, Reymusie. Ja też...''

**********

Chwilę później Arianna wróciła do pokoju Variana z fiolką zawierającą oleistą substancję i szczotką do włosów. Chłopiec siedział na łóżku, wyglądając w zamyśleniu przez okno z Rudddigerem śpiącym mu na kolanach.

,,Tęsknisz za wyjściem na zewnątrz?'' zapytała łagodnie.

Varian odwrócił głowę, wyglądał na trochę zawstydzonego, a nagłe zaczerwienienie spowodowało, że wyglądał na zdrowszego niż był w rzeczywistości.

,,Och, em, um, nie, ja... ja tylko... cóż, patrzyłem na drzewa w ogrodzie i myślałem... Powiedziałaś, że byliśmy kilka dni po festiwalu lampionów, prawda?''

,,Zgadza się, Varian.''

,,To jest po prostu takie dziwne. Ja... Nie potrafię tego zrozumieć. Dla mnie wczoraj był Konkurs Naukowy, przed zimą, a teraz jest-'' westchnął. ,,Teraz jest lato ! To nie ma sensu...'' jego ramiona opadły a głos się urwał. Dla jego naukowego umysłu taka luka była poza wszelką logiką.

,,Varian, wiesz, nikt nie oczekuje, że zrozumiesz to od razu. Daj temu trochę czasu. I pamiętaj, na razie jedynym twoim zadaniem jest dbanie o siebie.''

Odkorkowała fiolkę, pozwalając słodkiemu, kwiatowemu zapachowi wydostać się ze środka.

,,Co to jest?'' zapytał Varian, który nie mógł znajdować się w jednym pomieszczeniu z nieznaną mu substancją bez dociekania, co to.