Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 12

Την επόμενη μέρα

Η Δάφνη ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά της και ένιωσε τα χέρια της να αγκαλιάζουν μια ζεστή μάζα. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και ένα ευχάριστο άρωμα βανίλιας γαργάλισε τα ρουθούνια της. Ξαφνικά ένιωσε αυτήν την μάζα να κουνιέται και μόλις τότε αντιλήφθηκε ότι στην αγκαλιά της βρισκόταν η Άννα, η οποία βρισκόταν σε βαθύ λήθαργο.

Ασυναίσθητα η Δάφνη χαμογέλασε και απομάκρυνε μια τούφα από τα μαλλιά της κοπέλας που είχαν μπει στο πρόσωπο της. Πόσο όμορφη είναι...

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Δάφνη κατάφερε να κοιμηθεί χωρίς να ξυπνήσει το βράδυ, χωρίς να δει κάποιον εφιάλτη, χωρίς να χρειαστεί να πάρει κάποιο υπνωτικό χάπι  που θα βοηθούσε τις άγριες σκέψεις της να καταλαγιάσουν.

Αιτία για αυτό ήταν η Άννα. Η θετική αύρα της, τα γλυκά της λόγια, η ζέστη του κορμιού της έκαναν την Πριγκίπισσα να νιώθει ασφάλεια. Κάτι που είχε καιρό να νιώσει γενικά. Για αυτό και το σώμα της αφέθηκε στα χέρια του νεαρού κοριτσιού και κατάφερε να κοιμηθεί.

Δίχως να την ταρακουνήσει, η Δάφνη σηκώθηκε από το κρεβάτι με προσοχή και κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Αφού τελείωσε με την πρωινή ρουτίνα της, κατευθύνθηκε στην κουζίνα και ετοίμασε έναν δίσκο με ένα ποτήρι πορτοκαλάδα, ένα φλυτζάνι καφέ, κρουασάν με σοκολάτα, τηγανιτά αυγά με μπέικον και φρυγανιές με βούτυρο και μέλι. Ζήτησε από το υπηρετικό προσωπικό να φτιάξει μόνη της το πρωινό εκείνη την ημέρα και οι υπηρέτριες την κοιτούσαν γεμάτες απορία. Ποτέ άλλοτε δεν το είχε ξανακάνει αυτό η Πριγκίπισσα.

Όταν εισήλθε στην Πριγκιπική Κάμαρα με τον δίσκο, η Άννα είχε ήδη ξυπνήσει και κοιτούσε έκπληκτη την Πριγκίπισσα.
"Βλέπω ξύπνησες, καλημέρα Άννα!" Είπε η Δάφνη, ενώ ακούμπησε τον μεγάλο δίσκο με προσοχή στην άδεια πλευρά του κρεβατιού.

"Καλημέρα σας, πριγκίπισσα μου!" είπε με αγουροξυπνημένη φωνή η Άννα και τα μάτια της κατευθύνθηκαν στον δίσκο.

"Σκέφτηκα να σου φέρω πρωινό στο κρεβάτι, ως αντάλλαγμα για τον χρόνο που διέθεσες χθες το βράδυ. Είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω...Σε ευχαριστώ..."

"Χαρά μου να σας υπηρετώ,  Υψηλοτάτη! Αλλά... όλα αυτά για μένα;" ρώτησε ροδοκοκκινισμένη η Άννα.