Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 4

Εκείνο το βράδυ η Πριγκίπισσα Δάφνη καθυστέρησε να γυρίσει στην Βασιλική Κατοικία. Ίσως και επειδή δεν ήθελε να πέσει πάνω στο τσούρμο με της καινούριες κοπέλες που θα ερχόντουσαν, πράγμα που εντέλει δεν κατάφερε να αποφύγει, καθώς η καινούρια κοπέλα ήταν διπλός μπελάς. Γενικότερα όμως ένιωθε αποστροφή όταν κάποιος άγνωστος την συναντούσε από κοντά. Συνήθως, όταν οι άνθρωποι την έβλεπαν από κοντά έκλαιγαν, ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί της και εισχωρούσαν στα προσωπικά της θέματα.

Τα τελευταία χρόνια, η Δάφνη είχε ελαττώσει κατά πολύ τις κοινωνικές της εξόδους. Έβγαινε από την Κατοικία μόνο για να πάει στις εταιρίες της. Ακόμη και στις δημόσεις εμφανίσεις της, οι οποίες πλέον ήταν μηδαμινές, έβγαινε μεταμφιεσμένη για να μην μπορεί να την αναγνωρίσει ο κόσμος. Κι όμως κάποτε, η Πριγκίπισσα Δάφνη λάτρευε να γνωρίζει καινούρια άτομα, να μιλάει στις κάμερες, να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Όλα άλλαξαν όμως από την ημέρα που έχασε την πηγή δύναμής της, την αδερφή της.

Έβαλε μισό ποτήρι ουίσκι και κατευθύνθηκε στο γραφείο της. Την επόμενη μέρα, θα πήγαινε να επισκεφθεί ξανά τον Βασιλιά Αλεξάντερ, τον πατέρα της για να επιτηρήσει την κατάσταση. Είχε αναθέσει στους καλύτερους γιατρούς να βρίσκονται συνεχώς πάνω από το προσκεφάλι του. Ξαφνικά, ένιωσε μια νοσταλγία και άπλωσε το χέρι της για να πιάσει μια φωτογραφία μέσα από το συρτάρι. Ασυναίσθητα το χέρι της άγγιξε τα πρόσωπα που απεικονίζονταν. Η Δάφνη αναπολούσε αυτές τις στιγμές ευτυχίας. Τότε... Που είχε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Τότε που η Λυάννα ζούσε... Με την φωτογραφία ακουμπησμένη στο στήθος της, έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να ηρεμήσει της σκέψεις της.

Πριν προλάβει να αποκοιμηθεί στην καρέκλα του γραφείου της, άκουσε την φωνή του φρουρού έξω από την πόρτα. Η ώρα ήταν σχετικά περασμένη και όλοι γνώριζαν πως η πριγκίπισσα εκείνη την ώρα την αξιοποιούσε για τον εαυτό της. Εκτός βέβαια από την Άννα Πελτζ, η οποία βρισκόταν συνεχώς στον δρόμο της. Δεν πρόκειται να με αφήσει ποτέ στην ησυχία μου...

"Να περάσει." φώναξε η Δάφνη και η πόρτα άνοιξε. Η νεαρή κοπέλα ξεπρόβαλλε.

"Τι συμβαίνει πάλι;" ρώτησε κάπως απότομα η Δάφνη και έβαλε βιαστικά την φωτογραφία πίσω στη θέση της.

Η μικρή κοπέλα έκανε δύο δειλά βήματα μπροστά πλησιάζοντας όσο θα έπρεπε το γραφείο τη πριγκίπισσας. Έκανε μια βαθιά υπόκλιση.