Ο καιρός περνούσε και οι προετοιμασίες για την Στέψη άρχισαν να αυξάνονται, καθώς μια τέτοια μεγαλοπρεπή τελετή, η οποία συνέβαινε κάθε μισό αιώνα περίπου, απαιτούσε χρόνο. Όλα κυλούσαν ομαλά στην Βασιλική Κατοικία και η Άννα ένιωθε με τον καιρό να προσαρμόζεται όλο και περισσότερο όχι μόνο στην καινούρια της εργασία, αλλά και στο «σπίτι» της. Η δε, Πριγκίπισσα, φαινόταν πιο ξεκούραστη και πιο... πρόσχαρη από την ημέρα που επέτρεψε στην Άννα να κρατήσει το μικρό κουτάβι.
Η Πριγκίπισσα έβλεπε από το μπαλκόνι της Βασιλικής Κατοικίας την κοπέλα, η οποία κυνηγούσε μάταια την Λευκή για να της δώσει το φάρμακό της. Και όσο πιο πολύ αγανακτούσε η Άννα, τόσο πιο πολύ η Δάφνη έμπαινε στον πειρασμό να γελάσει.
«Ξέρεις ότι άμα συνεχίσει να την κυνηγάς δεν πρόκειται να έρθει ποτέ έτσι;» ακούστηκε η φωνή της Πριγκίπισσας λίγα μόλις μέτρα από την Άννα.
«Πριγκίπισσά μου!» είπε ξαφνιασμένα η Άννα μόλις την αντίκρυσε και έκανε μια μικρή υπόκλιση, ως αναγνώριση της παρουσίας της.
«Άσε με να προσπαθήσω κι εγώ.» αποκρίθηκε η Δάφνη και η Άννα με ένα χαμόγελο παρέδωσε το χάπι στην Πριγκίπισσα.
Με ένα σφύριγμα της Δάφνης, η Λευκή έτρεξε αμέσως στην ποδιά της και η Δάφνη έκανε μικρές κυκλικές κινήσεις στο κεφαλάκι της, ψυθυρίζοντας κάτι στο αφτί της που μόνο εκείνη μπορούσε να ακούσει. Με μια κίνηση έσπρωξε απαλά το χάπι στο στόμα του ζώου και επανέλαβε την ίδια διαδικασία. Η Άννα έμεινε έκπληκτη να κοιτάζει την Πριγκίπισσα και θαύμασε την τρυφερότητά της. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά μπροστά σε αυτό το θέαμα και κοιτούσε την Πριγκίπισσα με το πιο γλυκό χαμόγελό της.
Την στιγμή που ήταν γυρισμένη η Δάφνη, ανασηκώθηκε το μεταξωτό πουκάμισό της και η Άννα παρατήρησε στην πλάτη της μια μεγάλη ρωγμή. Ασυναίσθητα, ακούμπησε με το δάχτυλό της το σημάδι και η Πριγκίπισσα τραντάχτηκε στο άγγιγμά της.
«Κυρία Δάφνη, πως το πάθατε αυτό;» ρώτησε λυπημένα η Άννα και αμέσως η Πριγκίπισσα μαζεύτηκε.
«Θα ήθελα πολύ να πω ότι το έπαθα κάνοντας ιππασία ή οτιδήποτε άλλο, άλλα θα ήταν ψέμα...» είπε η Δάφνη, χαμηλώνοντας το βλέμα της.
«Στο ατύχημα;...» ρώτησε η Άννα γνωρίζοντας ήδη την απάντηση.
«Ναι... Όμως δεν θα ήθελα να μιλήσω για αυτό μαζί σου... και γενικώς δεν θα ήθελα να μιλήσω ποτέ για αυτό... Ανήκει στο παρελθόν.»
YOU ARE READING
Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)
RomanceΔύο διαφορετικοί κόσμοι. Μια σύγχρονη Πριγκίπισσα, στο απόγειο της δόξας της, μια δόξα που ποτέ δεν θέλησε να έχει, παρά τα γεγονότα που συνέβησαν και διατάραξαν τη ζωή της. Μια ''θνητή'' κοπέλα, χαμένη στη βουή του κόσμου και τις συμφορές που αναγ...
