Fire and Affection

Don't really love him

"Goodness, Eunice! Bakit ayaw mo? Guwapo itong si kael at mayaman. Ano pang hinahanap mo?" Tanong ni papa.

"Wala akong kailangan, dad. All I want is to live happily na walang iniisip na kung ano. Tsaka..." Tumigil ako. I need to say this! "I really don't love kael, dad. Sorry." Iyon ang sinabi ko.

Kita ko ang gulat ni kael doon. Ang mata ni papa ay puno ng iritasyon samantalang si mama ay dismayado. I can't get them!

Tumawa si papa nang bahagya. "You can't fool us, Eunice. I know there's something behind that little reason. Say it. Say it!" Sigaw niya.

Nag-isip agad ako ng isasagot. It should not involve love kasi alam kong magagalit si dad. I must find something weird and unique. Grr! Common self! You can do it!

"Ano? Wala kang ma-irason, no? Kasi alam kong —"

"I'm busy with my friends! They are single, and I must too. That's our first rule." Putol ko sa kaniya. Pinanliitan ako ng tingin ni kael.

"What? Who's friends? Felicito has gwen, felicity has denom. Sino ang tinutukoy mo, Eunice?" Sabat ni kael.

"Clair, and trexie! Yeah! Sila nga. That's our rule, kael. Hindi pa kami pwede magboyfriend or having commitments. Flings do." Ani ko. Nagulat siya doon.

Suminghap ng malalim na hangin si mama. "Stop this arguments. You heard Eunice, right? She can't have commitment. That's all." Ani mama. Sa kaloob-looban ko ay halos gusto ko ng ngumiti.

Umupo si papa gayundin si kael. "B-but tito, I can offer my lands and resorts to you! Pwede 'yon!" Ani kael.

"S-sorry kael, but you know I'm not ready. And how can I have a relationship with you if at first place I don't love you?" Aligalgal ko. Kita ko sa mata niya ang iritasyon at disappointment.

"Well, I respect you." Aniya at tumayo. "I'm leaving now, tito and tita."

Tinapik ni papa ang balikat niya at nakipagshakehands kay mama. Tiningnan lang niya ako at tipid na ngumiti. I smiled back. Hindi dahil sa ngiti niya kundi dahil nagtagumpay ako. Another accomplishment!

Nagpa-alam ako kina mom and dad. Nagtungo ako sa labas. Doon ay nakita ko si Eros na abalang nag-aayos ng gulong. Nilapitan ko siya. Nilingon niya ako nang matanaw ako.

"Hi!" Ani ko. Mas lumapit pa'ko sa kaniya na siyang dahilan para malagyan ng dumi ang paa ko.

Tiningnan niya 'yon. "Anong ginagawa mo dito? Gabi na, magagalit ang ama mo kapag nakitang nandito ka." Bungad niya. Nag-aayos parin siya.

Umupo ako sa bakanteng couch kung nasa'n nakalagay ang ilang gamit niya.

"Well, nasa loob naman sila. They can't see me rooming around." I answered. Kita ko ang pagkalas niya ng turnilyo sa ibabaw. Tumayo siya.

"Kahit na, delikado dito. Baka may makakita satin at isiping may ginagawa tayo." Aniya. Hindi ko mawari kung bakit kay dali para sa kaniyang sabihin 'yon! And, damn! I really liked the way he think!

Bahagya akong tumawa. "Don't worry, wala ka namang gagawin sakin, diba?" Tanong ko. Tiningnan niya ako. Napakaseryoso.

"Wala." Deritso niya. Naghihintay ako ng idudugtong doon ngunit wala na.

"Kumain kana? Gabi na, ah?" Hindi ko maiwasang magtanong.

"Wala pa pero busog pako." Sagot niya habang hindi ako tinitingnan.

"Ows, hindi rin ako kumain. Sabay na tayo!" Ani ko. Bahid ang kagalakan.

This time, he looked at me. "Don't make a joke, please." Aniya at natawa.

"Anong joke ka diyan? Tara! Iwan mo muna 'yan, Eros! Ipagpabukas mo na'yan!" Tumayo na ako.

"Huwag na, Eunice. Marami pa'kong gagawin. Kakain din ako mamaya pagkatapos nito —"

"Well, I can't wait for that!" Hindi kona siya pinatapos at hinila kona ang kamay niya. Nagulat siya ngunit hindi siya nagpigil.

Marami siyang pinagsasabi ngunit hindi kona naisipang balingan pa. I'll eat with him!

"Manang, handa na po ba ang pagkain?" Ani ko pagkapasok.

"Damn, you. Hindi ako pwede dito, Eunice." Aniya. Inalok ko siya ng upuan at natawa siya sa ginawa ko.

"At sino nagsabi? You're welcomed here, always. What's the matter, Eros?" Agarang sabi ko.

Sinerve samin ang pagkain. Marami iyon. Actually, I'm not hungry. Sadyang gusto ko lang makasama itong si Eros!

"Tss. Ang kulit mo talaga." Pagmamaktol niya. Tinawanan ko siya.

"Well, I considered that as a compliment, Eros." Ani ko at natawa.

Atleast ay nakabawi ako kahit dito man lang sa narinig niya saking pinsan. Ayokong isipin niyang binabalewala ko iyon. Nah, never.