Kalbim Senin (Tamamlandı)

38. BÖLÜM

Derin ve Yiğit uykularının en güzel yerinde duydukları telefon sesiyle uyandılar. Yiğit duvardaki saate baktığında gecenin üçü olduğunu gördü. Bu  saatte telefonunun çalması pek de hayra alamet değildi. Hemen uzandığı yerden doğrulup telefonunu eline aldı. Babasının aradığını görünce hemen açtı telefonunu. 

"Alo baba? Hayırdır bu saatte?  Kötü bir şey mi oldu?"

"Hayır oğlum. Zeynep doğum yaptı. Dayı oldun onu haber vermek için aradım."

Yiğit duyduğu şeyle birlikte ayağa kalktı. Derin onun yüzündeki mutlulukla tuttuğu nefesini bıraktı. Bir an kötü bir şey olduğunu sanmıştı ama Yiğit güldüğüne göre kötü bir şey yoktu. 

"Ne oldu Yiğit?"

"Zeynep doğmuş Derin. Dayı oldum. "

Derin de duyduğu haberle birlikte ayağa kalktı. Bu çok güzel bir haberdi. Ailelerine küçük bir bebek daha dahil olmuştu. Yiğit babasıyla bir süre daha konuştuktan sonra yarın geleceklerini söyleyip kapattı telefonu. 

"Allah'ım dayı oldum. Hâlâ inanamıyorum."

Yiğit sevinçle Derine sarıldığında Derin de aynı şekilde karşılık verdi. Ayrıldıkları zaman Yiğit Derin'in önünde eğilip karnını okşadı. 

"Oğlum duydun mu? Kuzenin oldu. Hem de minik bir prenses. İnşallah seni de sağlıkla kucağımıza alırız."

Yiğit Derin'in karnına küçük bir öpücük kondurduktan sonra doğruldu. Eline telefonunu alıp abisini aradı. Abisiyle konuşurken babasının ona da haber verdiğini anladı. Abisiyle birlikte yarın için gitmeye karar verdikten sonra telefonu kapattı. 

Kendilerine ve abisine bilet kestikten sonra Derinle birlikte yatağa uzandılar. 

"Yiğit saat on iki çok erken nasıl bavul hazırlayacağım?"

"Derin bir iki parça kıyafet koysan yeter. Zaten üç dört gün kalacağız."

"O zaman bir an önce uyuyalım çünkü yarın erken uyanmam lazım."

Yiğit Derin'in kokusunu içine çekip saçlarının üzerini öptü. Bir sürü şey yaşamışlardı ama mutluluk artık onları da buluyordu. Her şey yavaş yavaş yoluna giriyordu. Kendi evladı da doğduğunda her şey daha güzel olacaktı. 

*

Uçak İstanbula indiğinde valizlerini alıp havaalanından çıktılar. Dışardaki taksilerden birine binip evlerinin adresini verdiler.  Araba yolda ilerlerken Yiğit yanında oturan Derine döndü. 

"Niye hastaneden çıkarmışlar ki? Daha dün doğum yapmış."

"Hayatım Zeynep normal doğum yapmış. Eee bir gün kontrol altında tuttuktan sonra sorun olmayınca çıkarmışlar."

"Onlara bir şey olmasın da."

Yiğit camdan dışarıyı izlerken içindeki heyecana engel olamıyordu. Zeynep onun küçük kız kardeşiydi. Şimdi onun anne olduğunu bilmek içinde bir yerlerin hem sevinmesine hem de üzülmesine neden oluyordu. 

Bu kız ne ara büyümüştü de anne olmuştu? Oysa ki Yiğit ona baktığında hâlâ peşinde koşup ağlayan o küçük kız çocuğunu görüyordu. 

Taksi evin önünde durduğunda hep beraber indiler. Yiğit ve Eymen bavulları taşırken Derin ve Asya önden ilerliyordu. Asansörün önüne geldiklerinde çağırıp bekleye başladılar. Asansör gelince binip katın düğmesine bastılar. 

Asansör ilerlerken Asya kucağında uyuya kalan küçük Emir'in saçlarını okşuyordu. Asansör durunca hep beraber inip kapıyı çaldılar. Bir kaç saniye sonra kapı açıldığında Selda hanımı karşılarında gördüler.