Kemerleri takın ve ikimizin büyülü, 'hastalıklı' dünyasına girmeye hazır olun. Burası o kadar büyülü ki, kendinizi kaybedebilirsiniz. Merak etmeyin, çıkışı size göstereceğim.
Şimdiye kadar Min Yoongi'yleydiniz. Tekrar görüşene kadar sağlıkla kalın.
...
Bundan sonrasındaki ruh halimi anlatmak için yeterli güçlükte değilim hala. Çoğunu hatırlamıyorum bile bu yüzden üstünkörü geçeceğim.
Herkes ne kadar reddederse etsin, tam o anda o odadaydım. Yoğun bakım odasında bir sis bulutu hakimdi ve ben de sanki o sislerin ardındaydım. Görünmez olmayı dilerdim ancak fişi çekmek için eğilen babamın bakışları üzerimde olduğuna göre, gayet de görünüyordum.
Hala kalbinin attığına işaret olarak odada yankılanan ses odaklanmamı engellese de o zaten çökmüş görünüyordu. Bembeyaz ve capcanlı tenine donukluk gelmişti, dudakları ve gözaltıları ise mosmordu. Gözümün önünden gitmeyen bir görüntüydü.
Ben ona dalmışken birden kalbime bir ağırlık çöktü, yerimden sıçradığıma ve gözlerimi kapattığıma da emindim. Hissetmiştim, yemin ederim daha makineler algılayamadan hissetmiştim. Ardından odada uzun bir ses yankılandı ve kalp atışlarını gösteren makinedeki düşük çizgiler dümdüz oldu. Tekrar gözlerimi kapattığımda ince bir göz yaşı boynuma, oradan da boynumun biraz aşağısında olan yüzüğüne kadar indi. Yutkunamadım, gözlerimi açıp gerçekliğe dönemedim.
O andan sonrasındaki birkaç saatim net değildi. Ağlamıyordum bile, öylece boşluğu izlemiştim. Onun cansız bedenini odadan çıkarıp ameliyathaneye götürürlerken, dokunmaya kıyamadığım bedenini delik deşik edip organlarını alırken sesimi bile çıkaramadım. Daha sonra ise üşümesin diye kat kat sardığım bedenini buz gibi morga kaldırmışlardı. Hissediyordum, en içlerimde hissediyordum ki buz gibiydi. Üşüyordu, biliyordum.
Sımsıcaktı onun teni, bu yüzdendir ki hep üşürdü. Şimdi ise onun buz gibi rahatsız metal parçası üzerinde buzdolabında yatıyor olmasını kaldıramıyordum.
Babam ailesine bilgi verirken de oradaydım, sadece akciğeri alabildiklerini çünkü diğer organların kullanılamayacak durumda olduğunu söylerken onları duyuyordum ama tepki vermekten çok uzaktım. Bedenim orada olabilirdi ama ruhum onunla birlikte gitmişti.
Daha sonra aşık olduğum insanın cenazesi için tutulan salonu kendi ellerimle süsledim. Etrafa o çok sevdiği küçük ışıklardan taktım, etrafa güzel bir oda parfümü sıktım ve normalde tek başına olması gerektiği ancak ikimizin bulunduğu fotoğrafın çerçevesini kendi ellerimle temizledim. Evet, ölen ben değildim ancak o fotoğrafta yer almayı hak edecek kadar ölüydüm de aynı zamanda. Bu isteğime kimse karşı çıkmadı. Kilisenin o basık ışıklarına eklediğim ışıklar, etrafa sıktığım oda parfümü ve yerleştirdiğim çiçeklerle o sıradan bir ölü değildi. Hiçbir zaman sıradan olmamıştı zaten.
Cenazesi kalabalıktı, tanrı şahit ya seveni çoktu Jeongguk'un. Arkadaşı yok sanardı ama her köşede ağlayan insanların sahte olmadığını görebiliyordum. Birileri bana gelip baş sağlığı diliyordu ancak sinirlerim bozulmaya başlamıştı. O sıradan bir ölü değildi, ben onsuz değildim.
İnsanların bir bana, bir de aslında boş olan tabutunun üzerindeki fotoğrafa bakıp acıyan gözlerle izlediğini biliyordum ancak umurumda değildi. Onun çektiği ve ikimizin de yarın yokmuş gibi gülümsediğimiz o fotoğraftaydı gözlerim.
Herkes yerleştiğinde papa hiç bilmediğim dualarını okurken de, gülümseyerek fotoğrafımızı izliyordum. Yakmaya kıyamadığım için bedenini gömmeye karar vermiştim ve herkes bana uyuyordu. Ailesi onunla ilgili verdiğim tüm kararlara saygı duyuyordu ve bunun için onlara minnettardım.
Cenaze bitti, insanlar dağıldı ve orada, onunla baş başa ailem, ailesi ve ben kaldık. Herkes, bugün onun için gözyaşı dökmüştü elbetteki ama onu sonsuza kadar hatırlayıp yasını tutacak olan bizlerdik.
Ben ise, başından beri gülümsüyordum. Çünkü o benim bir gülümsememde yeniden doğacaktı ve ben tüm bu zamanlarda onu gülümsememin içine saklayarak yanımda tutmuştum. Hala ayaktaysam eğer, bu da sadece onun sayesindeydi.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Kısacık bir bölümdü ama zaten bu minific tafında bir fic. Finale son 2:)
