Αν..

Part 151

Τελικά κοιμήθηκα στις 4 τα ξημερώματα στον καναπέ του σαλονιού.
Όμως δεν μπορούσε με τίποτα να με πιάσει ύπνος λόγω της ζέστης παρόλο που το σπίτι είναι δροσερό και το βράδυ όντως χρειάζεσαι κάτι να σκεπαστείς για να μην κρυώσεις εγώ ζεσταινομουν ενώ όταν έκλεισαν τα μάτια μου ένιωθα τόσο κουρασμένη που επειγόντως χρειαζόμουν ύπνο.
Με ξύπνησε η αδελφη μου το επόμενο πρωί κατά τις δέκα και μισή με το ζόρι.
Τα μάτια μου δεν άνοιγαν με τίποτα όμως,
ο οργανισμός μου αρνούνταν να ξυπνήσει,
πραγματικά ένιωθα πως αν δεν κοιμηθώ αρκετές ώρες ακόμα μπορώ να πέσω κάτω και να λυποθυμισω από την κούραση.
Έχε χάρη που θα πηγαίναμε στο σπίτι της ρομυ και όχι καμία επίσκεψη αλλού που θα χρειαζόταν να μείνω ξύπνια και χαμογελαστή συνέχεια.

Ε-Ρε συ Δήμητρα είναι ανάγκη να σηκωθώ; νυστάζω πολύ..
Δ-Ναι είναι ανάγκη,
πρέπει να ετοιμαστείς για να φύγουμε.
Ε-Ωχχχ καλά..

Απλά σηκώθηκα της είπα καλημέρα και πήγα απευθείας στο μπάνιο να κάνω ένα κρύο ντους για να ξυπνήσω κάτι που εν μέρη λειτούργησε και με βοήθησε, τουλάχιστον όταν βγήκα από το μπάνιο είχα διάθεση να βγω έξω να ντυθώ, γενικά να κάνω πράγματα.
Όπως και έκανα, ντύθηκα, έφτιαξα τα μαλλιά μου όσο μπορούσα και ήθελα επειδή είναι καλοκαίρι και έχει ζέστη και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι όπου η αδελφη μου ετοίμαζε την μικρή βάζοντας της στο ριλαξ το οποίο ήταν και καθισματακι αυτοκινήτου για να μπορεσουμε να φύγουμε.